مسئله بیرونی در ویلا مسئله امنیت و سبک زندگی کارفرمایای پروژه که جز اقلیت های دینی است و عملا در یک نا امنی همیشگی به سر می برد و از ما طرحی را می خواهد که با خیال راحت آن را قفل و زنجیر کند و برود. اصلا با ایده های ما که استفاده از مناظر و طبیعت اطراف و چشم انداز بزرگ آن جا بود همگام نبود.

اریخ، زندگی، موجودیتمان و هر آنچه از جهان اطرافمان میدانیم و نمیدانیم، سرشار از ناگفته هاست. همواره گروهی از انسان ها با دلایل متعدد این فرصت را نمی یابند تا از دانسته هایشان بگویند و یا شاید بی هیچ دلیلی قصد بازگو کردن ندارند. بعضیها به عمل اعتقاد دارند؛ معتقدند هر آنچه می خواهید بدانید در عملکرد پیداست. در هر حرفه، شغل، مذهب و خلاصه در هر صنفی دانستن آنچه بر پیشینیان گذشته یک ضرورت است؛ معمارها و هنرمندها البته از آن صنفهایی هستند که ناگفته هایشان بیشتر از گفته هایشان است.

موضوع جهانی و اقلیمی بودن فعلا تقسیم درستی نیست. چون معماری واقعه ایست برای زندگیِ دسته ای از مردم که در يک محدوده جغرافیایی ساخته میشود حالا اگر روزی زندگی مردم جهانی شد خواه ناخواه معماریشان نیز جهانی خواهد بود.من فکر میکنم معماری با موضوع معماری در وحله اول دو چیز مشخص و روشنی از هم هستند یکی آن چیزی است که از میان قرون و اعسار دور دست نمودار میشود یا باز می ماند مثل آنچه که شاید سالهای آینده از ما خواهد ماند و یا آنچه که امروز برای ما مانده، از آنهایی که بیشتر از ما راجع به اين فن اطلاع داشتند و کار کرده اند.

قبل از هر چیز بایستی مسئله آموزش را مطرح کنم آموزش به نظر هر کس متفاوت است ولی به طور عموم عبارتست از انتقال مجموعه ای از فرهنگ که شخص را تبدیل به عنصر مفیدی برای ساخت حیات خویش و جامعه ای که در آن زندگی میکند می نماید. بدیهی است که روابط مشخص و ثابتی که در علوم مثبته وجود دارد نمی تواند در حیطه علوم انسانی خاصه هنرها صادق باشد چرا که هنر از یک سو به مسائل عینی و از سوی دیگر به ذهنیات و روح انسانی وابسته است که این دومی یا نامعین است و یا حداقل تا به امروز دقيقا شناخته نشده است.ر

روشنک طهرانی فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه طراحی داخلی از سال ۱۳۷۹ آغاز و سال ۱۳۸۴ «استودیو طراحی روشنک طهرانی» را تاسیس کرد و تا امروز تعداد زیادی پروژه مسکونی، تجاری، تفریحی، اداری را طراحی و اجرا کرده است.تمرکز بر محیط زیست، معماری داخلی انعطاف‌پذیر، توجه به سبک زندگی و استفاده درست از فناوری برای تیم استودیو روشنک طهرانی از اهمیت بالایی برخوردار است.

معماری امری بسیط نیست، یعنی از وجوه و لایه های متعددی تشکیل شده است و در عین حال، امری در هم تنیده و پیچیده است. می توانیم این طور بگوییم، اگر در جامعه ای معماری بخواهد شکوفا شود، فرهنگ، دانش، مدیریت و اقتصاد آن کشور نیز می بایست شکوفا باشد یک طرح معماری تا به اجرا برسد شاید صدها شغل را رونق ببخشد معماری یک اتفاق چند نظمی (Multi Discipline) است .

صارمی، معماری معاصر را، بیش از آنکه منتقدانه سرزنش کند، از آن بهره برداری می کند و ستایش هایش را بی پرده می گوید. او مکتب معماری مدرن را جدای از نهضت مدرنیته و مدرن طلبی نمیداند و پیش از آنکه از معماری مدرن معاصر و شکل گیری آن سخن گوید، ویژگی های مدرنیته را جستجو میکند و اصولاً تحولات و خواسته های معماری معاصر را در شرایط زمان خودش می نگرد تا امروز و از پس سالها وقایع اتفاقیه. بی پیرایه و متواضع از معماری می گوید و جانبداری خاصی از تفکر و یا مکتبی نمی کند،

استاد پیرنیا از نادر افرادی است که در چهل سال گذشته، سعی در شناخت و شناساندن معماری ایرانی نموده است. از محمد کریم پیرنیا کتب و مقالات بسیار در مورد سبک شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی بر جای مانده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او با رها کردن دانشکده و کسب دانش از پیرمردهای زنده‌ای که به قول خودش هریک به اندازه دانشگاهی، علم و هندسه و هنر داشتند، به نامی ماندگار در هنر معماری ایران تبدیل شد.

نیروهای دینامیک ومتحرگ دائما یک مرحله انتقالی را در فرهنگ و شخصیت تثبیت می نمایند . یکی از نیرو ها که در تغییر شکل جوامع امروزی نقش بازی میکند تکنولوژی « اتو میشن» است.( منظور سیستم بندی کردن عوامل ماشینی و کنترل آن از طریق رده بندی و غیره ...) فرض کنیم که نیرویی اثرش سیستم G را بسازد. حال برای ما به عنوان آرشتیکت این مطرح هست که سیستم G را در نظر بگیریم و جوابگوی آن باشیم. حالا اگر تكنیک مقداری از سنت ها را از بین می برد و طرز فکر مردم را عوض میکند .

بهرام شیردل. این اسم در دنیای معماری حتی نیاز به توضیح مجدد یا اضافه ای ندارد. موافقان و مخالفان، او را خوب می شناسند، بر ویژگی هایش به ویژه در سخنوری و دست های قوی اش در طراحی واقفند. گروهی معتقدند او معمار مؤلفی است، زیرا بدون آنکه به فکر تقلید یا کپی باشد، می تواند اصل و عصاره آنچه را که در سر دارد روی کاغذ بکشد و از دلِ شرکت <> بیرون دهد و گروهی دیگر، او را ایده پردازی خلاق می دانند که بسیاری از پروژه هایش به دلیل بلندپروازی هیچ گاه اجرا نشده اند. فارغ از اینها، این مصاحبه، شیردل را در مقام یک منتقد معماری می شناسد و از او سؤال پرسیده

یرج کلانتری در سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. پس از طی دوره های ابتدایی و متوسطه در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته معماری به تحصیل ادامه داد و پس از فارغ التحصیل شدن از معماری در همان دانشگاه به تحصیل شهرسازی پرداخت. سپس فعاليت های شهرسازی خود را منحصراً در دفتر فنی وزارت کشور محدود کرد و هم اکنون در وزارت کشور مشغول کار میباشد.

کارهای او بارها در جوایز و مسابقات مختلف داخلی و خارجی درخشیده‌اند. از جمله پروژه‌های لواسانی که برنده جوایز معماری یا طرح برگزیده شده‌اند، می‌توان به پروژه مقام دوم طراحی مبلمان شهری Gaudi-اسپانیا ۲۰۱۹، مقام سوم رقابت طراحی مبلمان ایران ۱۴۰۰، تقدیرشده در رقابت طراحی مدارس دولتی هند ۲۰۲۰، فینالیست رقابت معماری خانه کوچک کانادا ۲۰۲۰ اشاره کرد.

"معماری یک بازی طولانی است و پیگیری پیشرفت های حرفه ای معماران جوان همیشه جذاب است". شاید تصور شود که بستر معماری ایران، هنوز هم میدان بازی قدیمی هاست. اما در سال های گذشته، حضور معماران جوان مستقل در این عرضه برخی تصورات را دگرگون کرده و معادلات منظم و پپیش بینی شده میدان را بر هم ریخته است. پس در این مصاحبه با معماران سارا کلانتری و رضا صیادیان به گفت و گو نشستیم تا بدانیم چگونه با چالش های معماری مواجه شدند و از مردم، جامعه و حرفه چه برداشتی دارند.

"معماری یک بازی طولانی است و پیگیری پیشرفت های حرفه ای معماران جوان همیشه جذاب است". شاید تصور شود که بستر معماری ایران، هنوز هم میدان بازی قدیمی هاست. اما در سال های گذشته، حضور معماران جوان مستقل در این عرضه برخی تصورات را دگرگون کرده و معادلات منظم و پپیش بینی شده میدان را بر هم ریخته است. پس در این مصاحبه با معماران سارا کلانتری و رضا صیادیان به گفت و گو نشستیم تا بدانیم چگونه با چالش های معماری مواجه شدند و از مردم، جامعه و حرفه چه برداشتی دارند.

خانم سراجی با تشکر از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید مایلم در باره وضعیت امروز معماری با شما صحبت کنم. در این رابطه چند موضوع کلی مطرح است. یکی اینکه معماری امروز با دو مساله انباشتگی روبروست: انباشتگی اطلاعات و انباشتگی امکانات. از طرفی حجم اطلاعات به حدی زیاد شده که فرصتی برای تفکر و سازماندهی یک جریان وجود ندارد. شاید فضاهای آکادمیک از فضا و زمان بهتری نسبت به فضای حرفه ای برخوردار باشند