معمار: Robert Venturi

سال: 1964

شهر : شهر چست‌نانت هیل، پنسیلوانیا

کشور:  ایالات متحده آمریکا

عکاسان : Maria Buszek, UPenn, Venturi, Scott Brown & Associates

توضیحات پروژه ( متن ترجمه شده از انگلیسی )

خانه وانا ونتوری اثر رابرت ونتوری نمونه‌ای از آزمایش پیچیدگی و تناقض در معماری است که در آن، به‌جای رعایت اصول رایج معماری، تصمیم به آزمودن راه‌های جدید گرفته شد. این خانه در سال‌های 1962 تا 1964 برای مادر ونتوری در شهر چست‌نانت هیل، پنسیلوانیا طراحی و ساخته شد و به‌عنوان اولین نمونه معماری پست‌مدرن شناخته می‌شود.

خانه در مکانی مسطح و محصور درختان طراحی شده و از بیرون نمادهایی از پناهگاه را از طریق نمای بیرونی آن می‌توان مشاهده کرد. نمای خانه دارای گابل بزرگ و متقارن است که شبیه پدیمنت کلاسیک است، اما در اینجا تقسیم شده و دودکش از پشت خانه به‌طور اغراق‌آمیز از آن بیرون آمده است. ورودی اصلی خانه در مرکز قرار دارد و حسی از تقارن ایجاد می‌کند که هم‌زمان وجود دارد و ندارد، زیرا پنجره‌ها به‌گونه‌ای قرار گرفته‌اند که تابع عملکرد داخلی خانه هستند. به‌عنوان مثال، پنجره‌ای نواری و مدرن برای آشپزخانه و پنجره‌های مربعی برای اتاق‌خواب و حمام در طرف دیگر نمای جبهه‌ای وجود دارد.

داخل خانه حول محور شومینه که مرکز خانه است طراحی شده است، اما در عین حال طراحی آن به‌عنوان یک خانه «عمومی» با پیچیدگی‌های خاص خود شناخته می‌شود. پلان خانه تنها از پنج اتاق کاربردی تشکیل شده است، اما نمای بیرونی خانه به‌گونه‌ای طراحی شده که به نظر می‌رسد ابعادی بزرگتر از آنچه که هست دارد. شومینه «عمومی» در کنار پله‌ای قرار دارد که با شومینه رقابت می‌کند تا به هسته اصلی خانه تبدیل شود. این شومینه توخالی است، در حالی که پله جامد است و این دو عنصر عمودی شکل خود را به‌گونه‌ای تغییر می‌دهند که جایی برای یکدیگر ایجاد کنند.

ورودی خانه به فضای اصلی می‌رسد. همچنین بر اساس درخواست مادر ونتوری، آشپزخانه و اتاق‌خواب در طبقه اول قرار دارند. طبقه دوم شامل اتاق‌خواب دیگری، فضای ذخیره‌سازی و یک تراس است. پله‌ای «در هیچ‌جایی» در طبقه دوم وجود دارد که در فضا به‌طور عجیبی زاویه‌دار است. عملکرد این پله در یک سطح کاملاً بی‌فایده است زیرا شیب آن بسیار زیاد است، اما در سطح دیگر به‌عنوان نردبان برای تمیز کردن پنجره بلند در طبقه دوم عمل می‌کند.

در راستای ایجاد پیچیدگی و تناقض بیشتر، ونتوری در مقیاس نیز آزمایش کرده است. در داخل خانه برخی از عناصر «بیش از حد بزرگ» هستند، مانند اندازه شومینه و ارتفاع کمد نسبت به ابعاد اتاق. درها عریض و کوتاه هستند، به‌ویژه در مقایسه با شکوه فضای ورودی. در نمای پشتی خانه، پنجره‌ای بزرگ و نیم‌دایره‌ای (لونه‌ت) قرار دارد که اندازه‌های بزرگ‌تری نسبت به دیگر اجزای بیرونی دارد. ونتوری همچنین فضای گردش در خانه را کاهش داده است، به‌طوری که خانه شامل اتاق‌های بزرگ و مجزا با حداقل تفکیک بین آن‌ها است.

ونتوری به نمای بیرونی خانه به‌عنوان یک سیستم لایه‌بندی اشاره کرده است. هدف از این طراحی این بوده که دیوارهای بیرونی هم‌زمان هم به‌عنوان دیوار و هم به‌عنوان صفحه نمایش عمل کنند. به‌عنوان مثال، دیوار شیشه‌ای شرقی خانه به داخل عقب رفته است تا یک حیاط پوشیده شکل دهد که توسط دیوار پشتی خانه به‌عنوان صفحه‌ای پوشانده شده است. همین ایده به‌طور کوچکتر برای اتاق‌خواب در طرف دیگر خانه نیز به‌کار رفته است.

خانه وانا ونتوری به‌عنوان یک منشور معماری پست‌مدرن، ترکیبی از عناصر مستطیلی، منحنی و مورب است که به‌گونه‌ای با هم ترکیب یا در کنار هم قرار می‌گیرند و به‌طور غیرقابل انکاری پیچیدگی و تناقض ایجاد می‌کنند.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.