گالری فیدار در شهرک بهسازی صنایع چوبِ احمدآباد مستوفی واقع است. این پروژه با طرح  دو سوال شکل گرفت. طبق خواسته کارفرما مبنا بر عدم دید، چطور میتوان فضایی شکل داد که از بیرون قابل مشاهده نباشد؟ چگونه میتوان مخاطب را به داخل فراخواند؟

دیوارهای بلند متعددی در طول فضا ایجاد شد تا علاوه به محدودیت دید، خرده فضاهایی به وجود آورد. این دیوارها ویترین، فضای نمایش، قسمت فروش و اتاق مدیریت را شکل میدهند. با تشکیل دیوارها و بسته شدن دید، دعوت مخاطب به داخل سخت تر شد. پس با ایجاد حفره ای طولی از ابتدا تا انتهای فضا و تاکید بر نقطه ی دید، گوشه ای از سکانس های بعدی را به نمایش گذاشتیم.

این دید محدود- اما نه کاملا بسته- مخاطب را برای تکمیل تصویر به چالش میکشد. آینه های گردان در دو سمت حفره، بازتابی از مخاطب و فضاها به وجود می آورد و با تنظیم آنها میتوان پویایی گالری را افزایش داد. پالت رنگی خنثی باعث خودنمایی کمتر فضا و معطوف شدن  توجه به مبلمان داخل گالری می شود  درست همانند بوم سفید در نقاشی.