جانمایی پروژه: پروژه در شهرستان سبزوار که یکی از شهرستان‌های قدیمی استان خراسان رضوی می‌باشد واقع شده است. موقعیت بنا در شهر در بلوار پاسداران، نرسیده به میدان شهید فهمیده قرار دارد.

ایده طراحی: موضوع پروژه طراحی یک آپارتمان ۴ طبقه برای یک خانواده ۵ نفره، با مساحت ۳۰۰ مترمربع، در شهر سبزوار می‌باشد. درخواست کارفرما برای طراحی این آپارتمان، کافی نبودن فضای یک طبقه برای زندگی یک خانواده ۵ نفره بوده است. بنابراین در برنامه فیزیکی، یک پارکینگ در طبقه زیرزمین و ۴ طبقه واحد مسکونی از خواسته‌های ایشان بوده است و قصد تقسیم فعالیت‌های زندگیشان بین ۴ طبقه آپارتمان مجزا از هم را داشتند؛ در واقع خواسته‌ی کارفرما مشابه رفتن به سفر با ۴ ماشین کوچک به جای استفاده از یک ون بزرگ برای ۴ نفر می‌باشد. به طور خلاصه نیاز کارفرما ایجاد فضای کافی برای فعالیت‌های مختلف خانواده در یک آپارتمان ۴ طبقه است. از نگاه آنها، هر طبقه نیاز به جداسازی از طبقات دیگر توسط ایجاد یک واحد در هر طبقه داشت که این مساله یک فرهنگ و تفکر گسترش یافته در شهر سبزوار است. اما آنها به این مساله توجه نداشتند که می‌توانند فعالیت‌های خود را به صورت یک مجموعه رشد داده و سازماندهی کنند.

استراتژی طراحی: سبزوار شهری کوچک و مذهبی، بدون فضاهای شاخص جمعی و سرگرم کننده است. در شهر سبزوار فاصله‌ی بسیار زیادی بین فضاهای عمومی و فضاهای خصوصی وجود دارد. به همین دلیل فعالیت‌های شهروندان در این شهر به خانه‌ها و فضاهای خصوصیشان محدود شده است. خانه‌ها و فرهنگ توسعه شهری در سبزوار کیفیت بسیار ضعیفی داشته و تنها کاربری‌های حداقلی مانند پذیرایی، اتاق‌های خواب و آشپزخانه را برای خانه‌ها فراهم کرده است؛ تعداد بالکن‌ها کم بوده و حیاط‌ها عموماً به عنوان پارکینگ استفاده می‌شوند. یکی از استراتژی‌های اصلی طراحی، ارائه فضاهای تعاملی داخلی برای خانواده و افزایش سطح ارتباطات و اصلاح کمبود فضاهایی که در فضاهای جمعی سبزوار وجود ندارد، می‌باشد. به همین دلیل برنامه‌های مربوط به طراحی آپارتمان‌ها در طبقات مجزا به مجموعه‌ای از فضاهای قابل سکونت که با عملکردهای تعاملی و سرگرم کننده احاطه شده اند، تبدیل شده است.

سیرکولاسیون حرکتی: ارتباط عمودی به عنوان هدف اصلی و عضوی معمارانه برای سازماندهی کل سازه، از طریق ایجاد فضاهای ارتباطی توسط طبقات و عملکرد ها صورت می‌گیرد. بنابراین حجم پله بین طبقات تقسیم شده و به یک راهروی عمودی که شامل لابی، گالری، تراس‌ها، فضای ورزشی و در نهایت واحد دوبلکس والدین در طبقه پنجم ختم می‌شود، تبدیل شده است. بنابراین فضای ارتباط عمودی به عنوان یک پیاده راه عمل می‌کند که در میان فضاهای خانه جایگذاری شده و رشد می‌کند.
تنوع و رشد فضاهای تعاملی، شاخصه‌هایی را به ارمغان می‌آورد که یکی از شخصیت‌های مهم معماری سنتی ایرانی می‌باشد.

شاخص سازی: فضاها شخصیت و هویت خود را از فعالیت‌ها، مراسمات و سناریوهای متفاوت زندگی به دست می‌آورند. اکنون این خانواده واژه‌ای جدید برای صدا زدن و نامگذاری فضاهای مختلف ازاین خانه‌ی منحنی به دست آورده‌اند. فرم منحنی مجموعه، حس شاخص سازی در طبقات مختلف را افزایش می‌دهد. از طبقه دوم دیوارها شروع به جمع شدن، انحنا یافتن و زاویه گرفتن از اطراف می‌کنند که ارتفاع متفاوتی از مجموعه را نمایان می‌سازد. در نهایت منحنی در بالاترین قسمت پروژه کامل شده و واحد دوبلکس را شکل می‌دهد. سقف منحنی نقش آسمان را برای پروژه که به مفهوم هیچ طبقه‌ی قابل سکونتی در بالاتر از این تراز وجود ندارد، ایفا می‌کند