logo

بتن دوخت

بتن دوخت

نیما میرزامحمدی

استان تهران

بتن دوخت

نیما میرزامحمدی

استان تهران

ویدیو
ویدیو و انیمیشنی برای نمایش وجود ندارد
دیاگرام های طراحی
پلان و نما
مقاطع و جزییات
اطلاعات پروژه
نام پروژه :
بتن دوخت
موقعیت پروژه :
استان تهران
آدرس پروژه :
تهران، ضلع جنوب غربی میدان فردوسی، مرکز تجارت جهانی فردوسی
شرکت مشاور :
فضای فَرا تُهی
معمار مسئول :
نیما میرزامحمدی
تیم طراحی :
ملیکا میرمیران
گرافیک و پرزانته :
ملیکا میرمیران، امیرعلی کاظم تبریزی، معین پوراعتماد، نگین اصانلو، امیر محمد بروجردیها
تاریخ آغاز پروژه :
1396
تاریخ پایان پروژه :
1396
مساحت زمین ( متر مربع ) :
مساحت زیر بنا ( متر مربع ) :
30
دسته بندی کاربری :
تجاری
تیم اجرایی :
آرمان مهر آذین، نیما میرزا محمدی
كارفرما :
آقایان رحیمی، قاسمی
عکاسی پروژه :
نیما میرزامحمدی
توضیحات فارسی

یک فضای کوچک حدودا ۳۰ متر مربعی، برای نمایش محصولات یک تولیدی لباس رسمی مردانه چگونه می توان این همه لباس را در فضای کوچکی این چنینی به نمایش گذاشت؟
چطور ممكن است كه مفاهيمي از روند دوخت را در روح فضا دميد؟
چگونه ظرافت تار و پود پارچه را در فضا تداعي كنيم؟
چطور، زمينه اي نسبتا خنثي اما جذاب پديد آوريم؟
آويز لباس را چطور؟ می شود آنرا جور دیگری دید؟
و نور كه بايد باشد، ولي چگونه مي توان آن را در دل ديواره ها تنيد؟

پس، بتن را بر ديواره ها پوشانديم تا هم حسي از خشونت و بي پيرايگی فضاي توليدي بدهد و هم رنگي خنثي بر بستر زمينه گذارد. بعد تار و پودي پيوسته را بر ديواره ها و كف بتني نشانديم. نخی آهنين را در ميانه هاي تار و پود هاي بتني دوختيم، البته اندكي شُل دوختيم تا آويزهای لباس را در دل ديوار پديد آورد. سپس از درز اين دوختهاي آهنين، نور را به فضا تابانديم ، نورهايي باريك و نافذ اما تاثير گذار. ميز را هم از امتداد همان نخهاي آهنين ساختيم و در مركز نشانديم تا گردشي روان در فضا ميسر شود. نتيجه فضايي محجوب و آرام شد و البته گيرا، كه هم بي پيرايه و سبك است و هم می شود سر نخهایی از ظرافت دوخت و پارچه را در آن یافت.

English Description

A small space of about 30 meters, to display the products of a men’s formal attire producer…
How can you display a variety of diverse and colorful products in such a small space?
How can it be possible to breathe elements of the sewing process into this space?
How do we associate fabric’s intricacy with the space?
How can we create a relatively neutral but attractive background?
How about the hangers? Can you look at them from a different perspective?
And the light that should be, but how can it be integrated into the walls?

So, we covered the walls in concrete to both give a sense of violence and disorientation to the space and also to put a neutral color on the substrate. Then we placed a continuous warp and woof on the walls and the concrete floor. We sew the iron thread in the midst of the cobblestones, although we did so a little loosely so that it creates the coat hangers within the wall. Then, through the crevices of these iron sewings we projected light into the space. Slim and penetrating lights, yet effective. We made the table along the same iron strings, and placed it in the center to achieve a smooth flow in the space.

The result is an unobtrusive, calm and yet adsorbent space, one that is lightweight and the elegance of sewing and fabric can be felt in its threads.

نظرات پست

یک دیدگاه بنویسید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد

” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “