الگوهای پایه مثل نطفه‌هایی هستند در گونه‌های متفاوت جانوری. شباهت اولیه‌شان چشمگیر است، اما در تکانه‌های بس گانه و پرمایه‌ی زندگی دگرگون می‌شوند و خلق می‌کنند. این خلق و دگرگونی حاصل قرارگرفتن در میان نیرو-نسبت‌های جدید است. به همین خاطر است که وقتی از چیزی الگو می‌گیریم، باید نسبتش را با تکانه‌های حیات بیابیم. اگر این نسبت گم شود، با یک تکرار بی‌جان طرفیم که الگو را به شیئی در خود مانده فرو می‌کاهد؛ «سنتی» که قرار است در زمینِ نمادها با دیگر نمادها وارد جنگ و جدلی بیهوده شود.
ایوان به عنوان یک الگوی نطفه در پروژهی «دو ایوان، دو خانه» تفسیری معمارانه است از خانه‌های تیپ تک ایوانه‌ی فلات مرکزی. مسئله‌اش صرفاً شکل نیست، بلکه این است که چه چیزهایی را می‌توان با این شکل ممکن کرد. الگوی تک ایوانی یک الگوی کمینه و بهینه برای پاسخگویی به وضعیتی است که خانه‌ها در آن نیاز دارند تنوع فضایی بیشتری داشته باشند و این تنوع فضایی برای خانه‌ای که بخواهد در موج مستغلاتی ایران امروز روی پای خودش بایستد ضرورت است.
به باور ما خانه‌ای که با این الگو مفصلبندی شود و فضاهایش مطابق با آن و در نسبت با نیروهای درونماندگارش شکل گیرند، پاسخ بهتری است برای قوام و جریان زندگی در فضاهای باز، بسته و نیمه باز. الگویی که نه در فضا گشاده دستی و اسراف می‌کند و نه تابع کلیشه هاست. در متن سیرکولاسیون حرکتی خانه جا دارد و نقش تماشاگاه هم ایفا می‌کند. یافتن و توسعه دادن چنین الگوهایی همچون همان جنین، همواره در پس ذهن ما به عنوان طراح بوده و هست. اینکه چگونه این جنین به موجودی زنده و بالنده تبدیل شود حاصل جهت گیری‌های متفاوتی است که در میدان نیروهای بستر پدید می‌آید.
ایوان در تاریخ معماری بسیاری از روابط فضایی را ممکن کرده است و به همین سبب می‌تواند در معماری امروز هم جزء مهمی از طراحی خانه باشد. در این پروژه دو ایوان در طبقات طراحی شده است. یکی ایوان تماشاست. در همکف جای دارد و روابط بصری تازه‌ای را با همسایگی، حیاط، درخت‌ها و گودال باغچه پدید می‌آورد. ایوان دوم ایوان ورود است. ایوانی که در طبقه‌ی دوم طیفی از عملکردهای مکث و حرکت در سیرکولاسیون را پدید می‌آورد. دو ایوان با یک تبار و دو ظهور متفاوت، که دو خانه را با طعم‌های متفاوتی پدید آورده اند و در یک استخوان بندی واحد نشانده‌اند.
ایوان‌های پروژه برای اینکه در یک ساختار قوام یافته قرار گیرند، باید با یکدیگر و با سایر عناصر سایت گفتگو برقرار کنند. این گفتگو، گفتگویی است با زمین، آسمان، همسایگی، درون و بیرون. به این ترتیب دو ایوان را می‌توان بسط فضایی در نظر گرفت. بسطی که دید به درختان موجود را در فضای زندگی داخل خانه ادغام و ارتباط فضایی بین حیاط همسایگی پشتی و جبهه‌ی اصلی نما را برقرار می‌کند. ایوان در این پروژه پیکره‌ی اصلی‌ای است پیوندها را ممکن کرده است. پیوند با گودال باغچه، پیوند انعکاسی درون و بیرون، پیوند با آسمان و درخت‌های موجود در همسایگی.