خانه­ ی حياط آبى خانه­ ی يك خانواده اصفهانى است. زمين خانه در بخشى از شهر اصفهان واقع شده كه قطعه بندی هاى زمين تقريبا غربی شرقی است و وقتى بر اساس قوانين جارى، خانه را در نيمه بالایی زمين مى سازند جبهه اصلى خانه در معرض نور مزاحم غرب واقع مى شود و خانه از نور جنوب كه بهترين سمت تابش در اصفهان است بي نصيب مى ماند. اين بزرگترين چالش پروژه بود كه توانست با پاسخى معمارانه حياط آبى را در قالب يك حياط مركزى كه در گذشته الگوى تاريخى خانه هاى اين منطقه بوده به خانه ارزانى كند.

براى اينكه دسترسى روان حياط آبى از حياط ورودى خانه ميسر شود و نيز بدنه­ ی رو به جنوب ساخت خانه آزاد گردد، حجم خانه از همسايه­ ی كنارى خود فاصله گرفته و شكافى در بين خانه با ديوار مشترك با همسايه ايجاد شد كه در انتهاى آن، بعد از طى چند پله، حياط آبى است. به اين ترتيب بخش (درونى) خانه كاملا از حياط ورودى و از طريق شكاف آبى با نقطه عطف حياط آبى در انتها، قابل دسترسى است. در طبقه همكف پس از ورود و در بخش غرب كه رو به حياط ورودى است، پذيرايي واقع شده است. با عبور از كنار آشپزخانه كه در مجاورت پذيرايي است، حياط آبى كه سهم خانه از نور جنوب را در خود دارد، خودنمايي مى كند و نور شرق و جنوب را براى نشيمن و اتاق خواب اصلى كه هر دو در مجاورت آن جانمايي شده اند تأمين مى كند. در طبقه­ ی بالا نيز كتابخانه و اتاق خواب ميهمان از منظر حياط آبى و يكى از اتاق خواب هاى كودكان نيز از منظر شكاف آبى و حياط آبى بهره مند شده اند.

نشيمن دو طبقه ارتفاع دارد و با حياط آبى و نشيمن كوچك طبقه بالا مجموعا قلب خانه­ ی اصفهانى را در يك دورهمى اندرونى تشكيل مى دهند. كاشی هاى آبى يادآور رنگ تاريخى و يادمانى شهر اصفهان­ اند و در همنشينى با آجرها خشونت زمين رو به غرب را تلطيف مى كنند و خنكا مى بخشند. آفتاب شكن هایی از جنس نوعى حصير بومى (بافته شده از چوب ارغوان بومى اصفهان)، شدت تابش آفتاب غرب را براى فضاهايى كه ناگزير به سمت حياط اصلى و نور غرب باز شده اند، تعديل مى كنند و پرتوهاى باريكى از نور را به داخل مى فرستند. اين خانه با آفتاب بندهاى ارغوانى، كاشی هاى آبى و حياط مركزى اش مجموعه اى از عناصر هويت بخش، يادمانى و زمينه گرا را براى خانواده اصفهانى فراهم كرده است.