منو
منو
باغداری و باغ‌گردی از گذشته‌های دور تفریح رایج شیرازی‌ها بوده است. با شلوغ‌تر شدن شهر، اشتیاق شهروندان برای خروج از شهر و استراحت در باغ‌های اطراف آن در تعطیلات نیز بیشتر شده است. باغ بستر طرح نیز پناهی است برای گریز از زندگی پر دغدغه‌ی شهری، ارتباط با طبیعت و برگزاری دورهمی‌های خانوادگی. این باغ در دشت سیاخ دارنگون در ۴۵ کیلومتری شیراز واقع شده که منطقه‌ای روستایی و پوشیده از زمین های کشاورزی است.
با وجود زمین سنگلاخ، اقلیم نیمه بیابانی، و به ویژه کمبود آب، درختکاری در زمین‌های این منطقه به صورت محدود انجام می‌شود، بنابراین ایجاد باغی سرسبز با گل‌ها و درختان زینتی در عمل ناممکن است. ایده‌ی ایجاد یک باغچه کوچک در میان باغ بزرگ با توجه به همین محدودیت شکل گرفت، باغچه‌ی کوچکی که به لحاظ مراقبت و آبیاری مورد توجه ویژه باشد و بتوان انواع گیاهان زینتی را در آن کاشت.
خانه‌ی حلزونی با الگویی درونگرا طراحی شده است. منطقه سیاخ دارنگون در تابستان گرم و در زمستان سرد و خشک است و به شبکه برق و گاز شهری نیز دسترسی ندارد. بنابراین الگوی درونگرا می‌تواند به تنظیم دمای ساختمان کمک کند. از سوی دیگر بنابر نوع کاربری مورد انتظار کارفرما، قرار بود فضای داخلی عمدتا محلی برای آرامش و خلوت باشد، و در ظهرهای داغ تابستان و شب‌های سرد زمستان مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل ساختمان ارتباط محدودی با بیرون دارد و پنجره‌های اصلی و بزرگ آن به باغچه‌ی محصور و اختصاصی اش باز می‌شوند. در تضاد با ماهیت فضای داخلی، مهتابی روی بام به عنوان محل رفتار برونگرا در نظر گرفته شده است. کل ساختمان از این منظر به صورت سکویی طراحی شده که دید گسترده و زیبایی به دشت دارنگون دارد و برای برگزاری دورهمی‌ها در بعد از ظهرها و شب‌های خنک تابستان ایده‌آل است.
خانه زیربنای کمی دارد. فضاهای معدود آن در آرایشی حلزونی کنار یکدیگر قرارگرفته اند تا ساختمان تمام داشته‌های خود را در نگاه اول بر ملا نکند، جای کنجکاوی داشته و حرکت در آن بازی گونه باشد. فضاهای خانه به صورت متوالی طراحی شده‌اند که با باغچه داخلی شروع می‌شود و فرد برای رسیدن به آخرین فضا باید در داخل ساختمان حول مرکز گردش کند. هر فضا از فضای قبلی پنهان‌تر و دنج تر است. همچنین میان فضاهای داخلی دری وجود ندارد تا حرکت دیوار آجری منحنی منقطع نشود، سیالیت فضا تقویت شود و فرد در داخل نیز قرار داشتن درون یک فضای استوانه‌ای را ادراک کند.
با توجه به امکانات اجرایی موجود در منطقه، بودجه پروژه و ماهیت معماری طرح، از روش «سازه مسلح بنایی» برای ساخت خانه استفاده شده است. پوسته منحنی ساختمان و جداره‌های متقاطع داخلی، از مصالح بنایی ساخته شده و با شبکه‌ای از آرماتورها مسلح شده‌اند. این دیوارها وظیفه انتقال نیروهای ثقلی و تحمل بارهای جانبی را بر عهده دارند. سقف خانه دارای سازه تماما فلزی است که از شبکه تیر یک طرفه و ورق‌های موجدار گالوانیزه برای پوشش فاصله تیرها تشکیل شده است. بر روی ورق‌های فلزی لایه‌های آسفالتیت سرد، عایق حرارتی، رطوبتی و بتن سبک اجرا شده است
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “