پروژه درون یکی از باغ های حدود چهل ساله ی بافت شهری گیلاوند واقع شده است. تعریف کارفرمای پروژه، ویلایی بدون بروز و عرضه بیرونی و با کمترین میزان دیده شدن ، فرم شاخص نداشتن و توجه زیادی به خود جلب نکردن بود. از طرف دیگر تمایل کارفرما برای فضای درون پروژه، وجود فضاهای متنوع برای بهره مندی حداکثری از حضور در ویلا بود. در طراحی پروژه تلاش شد که این دوگانگی، یعنی تنوع درونی و سادگی بیرونی دستمایه طراحی قرار گیرد و مبنای اصلی ایده پروژه نیز همین دوگانگی (duality) درون و بیرون قرار گرفت.

ساختار اولیه بر مبنای این تضاد، تقابل هندسی درون و بیرون استوار شد که به دو صورت هندسه راست گوشه برای فرم محاط و خالی های درونی با هندسه ای از جنس طاق ساختار پیدا کرد. پیدایش فرم از یک مکعب ساده شروع و با خالی های جهت دار تمرکز به داخل مهم تر از بیرون شد و تنوع فضایی درونی مبنای توسعه طرح قرار گرفت. وقوع نهر آبرسانی باغات در قسمت شمالی بستر، امکان دیگری برای پروژه فراهم کرد تا آب این نهر به فضای میانی پروژه کشانده شود و یک آب جاری درون پروژه شکل بگیرد. (نهر جاری در شهر زادگاه کارفرما -اصفهان- مادی نامیده می شود.) که همین فضای میانی پروژه مادی نام گرفت.

مکعب اصلی پروژه از قسمت میانی برش خورده و یک فضای واسط در آن قرار گرفته است. تمرکز درونی فضایی، نور گیری و تمامی امکان های فضایی پروژه رو به سمت مادی است. راستای هندسی فعال درونی به سمت همین فضا اتفاق افتاده است و در تقابل با راستای مادی که در امتداد هندسه باغ است قرار می گیرد. این تقابل هندسی – تضاد مکعب و فرم طاق شکافنده- معماری پروژه را به معماری امکان تبدیل کرده است ، معماری از جنس حضور و کشف .