پروژه ساختمان مسکونی الف در زمینی به مساحت ۵۰۰ مترمربع در بافت متداول شهری و مجموعاً در ۷ طبقه، زیرزمین (پارکینگ، تاسیسات، انباری)، همکف (لابی، سالن اجتماعات، سرایداری، انباری) و ۵ طبقه مسکونی (هر طبقه دو واحد به مساحت های ۱۵۰ و ۱۹۰ مترمربع) طراحی و اجرا شده­است. اسکلت ساختمان بتنی و سقف­ها تیرچه ­بلوک می­باشند؛ سیستم سرمایش و گرمایش پروژه، داکت­اسپلیت و گرمایش آب مصرفی واحدها توسط پکیج دیواری تامین می­شود.

از جمله خواسته­ های اصلی کارفرما، تیپ بودن طبقات و تقسیم واحدها بصورت شرقی، غربی (بطوری که هریک از واحدها بتوانند از نور شمال و جنوب بهره ببرند)، بود که با توجه به محدوده ساخت که در حدود ۱۵ متر عرض و ۲۵ متر طول بود، با واحدهایی با ابعاد حدودی ۲۵ متر طول و ۷ متر عرض مواجه بودیم؛ بدین ترتیب یکی از چالش­ها در ابتدا حل کردن مساله روابط فضاهای داخل پروژه بود. از طرفی پروژه در محله­ای باسابقه و باهویت و مشجر جهانشهر واقع شده که مشخصه اصلی آن، درختان کهنسال چنار و کوچه­ باغهایی است که این منطقه را از دیگر مناطق شهر کرج متمایز ساخته ­است؛ که البته امروزه با روند ساخت­وسازهای بی­رویه، در خطر نابودی قرار گرفته ­اند. در این میان، همچنان تک­ بناهایی ویلایی با آجر بهمنی و پنجره­ های لبه­ دار سیمانی یا فلزی، حس و حال قدیم منطقه را به ما یادآوری می­کنند و به نوعی هویت منطقه را حفظ کرده­اند.

بدین­ ترتیب مهمترین چالش و کانسپت اصلی پروژه برای ما شکل­ گرفت؛ حفظ و احیای هویت منطقه و احترام به بافت و زمینه. با بررسی توپولوژی این تک بناها، قابهایی در ذهن ما شکل گرفت که سنگ بنای شکل گیری معماری پروژه شد؛ پنجره هایی که لبه بالایی و پایینی آنها از نما بیرون زده و گاه تا انتهای پنجره و گاه در سرتاسر طول نما امتداد یافته اند و ترکیبات متنوعی را بوجود آورده اند؛ تمام تلاش ما در این پروژه احیای همان حس و حالی بود که ساکنین این محله در قدیم داشته­اند؛ همان احساس آرامشی که با قدم­ زدن در کوچه­ باغها داشتند و امروزه رو به نابودیست؛ کمتر سخن ­گفتن و بیشتر گوش فرادادن؛ معاشرت با همسایگان اما نه با صدای بلند؛ تمام تصمیمات اتخاذشده و تمام حرف ما در این پروژه بر همین مبنا شکل گرفته­است؛ اینکه اجازه بدهیم بافت و زمینه به ما بگوید چه کنیم و چه نکنیم؛

ایجاد عقب­ نشینی­ های متعدد در حجم در طبقه همکف و دیگر طبقات، به­ جهت احترام به بافت منطقه صورت گرفته­ است؛ در طبقه همکف، بخش ورودی بصورت فضایی تورفته به عنوان پیش­ ورودی تعریف شده ­است و سلسله­ مراتبی را برای ورود به ساختمان ایجاد کرده ­است؛ فضایی نیمه ­باز و نیمه­ خصوصی که می­تواند محل قرارهای غیررسمی باشد؛ تمامی بازشوها در طبقات و در طبقه همکف، از جداره نما به داخل نشسته ­اند و در مقابل آنها فضایی جهت کاشت گیاهان تعبیه شده ­است؛ و همچنین تراس­های فراخ در تمامی طبقات با نمایی از درختان چنار در مقابل آن­ها و جداره­ هایی از آجر دست­ ساز و مشبک­ها که از جداره نما به درون تراس­ها امتداد یافته ­اند و می­تواند محلی برای آسودن ساکنین باشد.