منو
منو
مدارک این پروژه فاقد پلان می باشد.
این پروژه فاقد مدارک مقاطع و جزییات اجرایی می باشد.
معمار: Kisho Kurokawa
سال: 1972
شهر: توکیو
کشور: ژاپن
عکاس: Arcspace
توضیحات پروژه ارائهشده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
معمار ژاپنی کیشو کوروکاوا در سال ۱۳۵۱ خورشیدی (۱۹۷۲ میلادی) با طراحی برج کپسولی ناکاگین دست به نوآوریای کمسابقه زد؛ پروژهای که بهعنوان نخستین نمونهٔ معماری کپسولی در جهان شناخته میشود. این ماژولها با هدف اسکان بازرگانان و کارمندان در حال سفر طراحی شدند؛ افرادی که در طول هفته در مرکز شهر توکیو فعالیت داشتند. این پروژه را میتوان نمونهای اولیه از معماری مبتنی بر پایداری و قابلیت بازیافت دانست، زیرا هر کپسول قابلیت اتصال به هستهٔ مرکزی و تعویض یا جایگزینی در صورت نیاز را دارد.
این برج در منطقهٔ گینزای توکیو ساخته شده و در مجموع شامل ۱۴۰ کپسول است که با زوایا و چرخشهای متفاوت پیرامون یک هستهٔ مرکزی بتنی قرار گرفتهاند و ساختمانی ۱۴ طبقه را شکل دادهاند. فناوریای که کوروکاوا توسعه داد، امکان اتصال هر واحد به هستهٔ بتنی را تنها با چهار پیچ فولادی پُرتنش فراهم میکرد؛ روشی که تعویضپذیری واحدها را ممکن میساخت. هر کپسول ابعادی در حدود چهار متر در دو و نیم متر دارد و فضای کافی برای سکونت راحت یک نفر را فراهم میکند. فضای داخلی هر واحد همچنین میتواند با اتصال چند کپسول به یکدیگر، تغییر یافته و گسترش پیدا کند.
تمام اجزای کپسولها در کارخانهای در استان شیگا ساخته شده و سپس با کامیون به محل پروژه منتقل شدند. فضای داخلی هر واحد بهصورت پیشساخته آماده شده بود و شامل پنجرهای دایرهایشکل، تختخواب یکپارچه و سرویس بهداشتی میشد. این فضاها همچنین به تلویزیون، رادیو و ساعت زنگدار مجهز بودند. کپسولها با استفاده از جرثقیل بالا کشیده شده، در موقعیت خود قرار گرفتند و سپس به شفت مرکزی بتنی پیچ و مهار شدند.
این رویکرد متفاوت در طراحی آپارتمانها و ساختمانهای بلندمرتبه در توکیو، نمونهای شاخص از جنبش معماری متابولیسم بهشمار میرود؛ جریانی فکری که کوروکاوا یکی از چهرههای اصلی آن بود و بر طراحی سازههایی سازگارپذیر، رشدپذیر و قابلتعویض تأکید داشت. این ایدهها نخستینبار در سال ۱۳۳۹ خورشیدی (۱۹۶۰ میلادی) در جریان کنفرانس جهانی طراحی مطرح شدند.
هیداکا در توضیح این جریان فکری بیان کرده است که ایدههای متابولیستی دههٔ ۱۳۴۰ خورشیدی «بسیار نو و پیشرو بودند؛ آنها شهرها را موجوداتی زنده، در حال حرکت و پویا میدیدند. متابولیسم بهدنبال همکاری میانرشتهای بود و معماران، مهندسان، دانشمندان، طراحان و طراحان صنعتی را گرد هم میآورد. این نگرشِ فراملی و بینفرهنگی، همچنان بهدلیل مفهوم شهر پویا و تغییرپذیر، اهمیت خود را حفظ کرده است.»
یکی دیگر از مفاهیم بنیادین در برج کپسولی ناکاگین، موقتیبودن است؛ مفهومی که ریشه در مشاهدات کوروکاوا از تاریخ شهرسازی ژاپن دارد. او باور داشت که شهرهای ژاپنی که عمدتاً با مصالح طبیعی ساخته میشدند، دارای عمرهایی ناپایدار و غیرقابلپیشبینی بودند.
با این حال، این دیدگاه در گذر زمان با محدودیتهایی روبهرو شد که نمونهٔ بارز آن در خود برج ناکاگین قابل مشاهده است. دورهٔ طراحی این پروژه تنها چهار ماه به طول انجامید؛ زمانی کوتاهتر از حد معمول که باعث شد پروژه با شتاب پیش برود و حتی فرایند طراحی پس از آغاز ساختوساز نیز ادامه داشته باشد.
امروزه ساکنان این واحدهای کوچک در حال برنامهریزی برای تخریب ساختمان هستند. اگرچه کپسولها بهگونهای طراحی شده بودند که قابلیت تعویض داشته باشند، اما ساختمان بیش از سیوسه سال بدون نگهداری مناسب رها شده و این مسئله به بروز مشکلاتی چون اختلال در سیستم زهکشی و آسیبدیدگی لولههای آب انجامیده است. همزمان، گروهی از معماران از سراسر جهان در تلاشاند تا با بررسی همهٔ گزینهها و ایدههای ممکن، راهی برای حفظ و نجات این بنای شاخص بیابند.
جهت دسترسی به پروژههای بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “