- خانه
- معرفی پروژه
- پروژه های داخلی
- ویلای امجد
– رتبه دوم جایزه معمار، در بخش بازسازی، ۱۳۹۹
در نگاه نخست ما با یک ویرانه روبرو شدیم که گویا زلزله آمده و تنها سقف، چند دیوار پیرامونی و زیرزمین باقی مانده. در این مواجه ما با دو چالش جدی روبرو شدیم، نخست آنکه آیا باید با توجه به بحرانی بودن و همچنین وضعیت نابسامان پروژه ،آن را بپذیریم ؟برای ما روشن بود که هیچ یک از مراحل از برداشت تا طراحی و ارائه نقشهها روال معمول نخواهد داشت. از همینجا وارد چالش دوم شدیم که چه کاری در این پروژه میتوانیم انجام دهیم ؟
ما در برخورد با این چالش بجای پاک کردن صورت مسئله که نپذیرفتن کار بود، تلاش برای حل آنرا انتخاب کردیم. در واقع این مسئله را در ابعاد گستردهتری که جامعه معماری را هدف قرار داده، نگاه کردیم و دانستیم معماری مرسوم و آکادمیک برای این وضعیتها پاسخ مناسبی ندارد و معمار باید خود وارد گود شود و تلاش کند برای این شرایط پاسخی معمارانه بیابد.
از آنجا که دیوارهای پیرامونی باید نگه داشته میشد آنها را دست مایه طراحی قراردادیم و به همان شکل باربر در طرح استفاده کردیم سپس با تعریف یک محور قاطع در داخل ساختمان ارتباط با باغ را شکل دادیم و با قرار دادن استخر و نشیمن در این فضا و همچنین با ایجاد سقفی جدید با تیرهای چوبی که از ساختمان قبل به جای مانده بود این محور را کاربردی و زنده کردیم. با کمک از این محور فضاهای داخلی را طراحی کردیم و با توجه به نیاز به متراز بیشتر و ظرفیت ارتفاعی موجود یک خواب و یک تراس و یک کتابخانه و یک آشپزخانه کوچک در طبقه بالا ایجاد کردیم.
از آنجا که در طرح به دیوارهای پیرامونی توجه ویژهایی داشتیم برایمان سخت بود که یکی از این دیوارها را به آشپزخانه اختصاص دهیم از این رو ایدهی آشپزخانهی مستقل را دنبال کردیم و به فضایی رسیدیم که کاملا مستقل بود و با نحوه قرار گیری اش، فضای ورودی را تعریف کردیم و با همنشینی مناسب به عملکرد لازم با سالن دست یافتیم.
در طراحی با در نظر گرفتن قدمت بنا، زیرزمین را با همان شکل قدیمی احیا کردیم و تلاش کردیم از مصالح قدیمی خود ساختمان در این بخش هم استفاده کنیم و در این فرایند یک سوئیت مستقل شکل گرفت که با ایجاد یک فضای سبز و آبنما در ورودی، حالت بسته و انباری بودن آنرا از بین ببریم.
از آنجا که شرط پذیرفتن این پروژه برایمان، پرداختن به شکافِ میان معماری و واقعیت بود ، در این پروژه بسیار بیشتر از دیگر پروژههایمان ، مسئولیت معمار در وضع موجود برایمان پررنگتر شد و آموختیم معماری ما بیش از هر چیز نیاز به کارهای کوچک ولی مسئولانه دارد و همچنین پرهیز از مسایلی که ریشه های معماری وارداتی دارند.
At first look we faced a ruin, like there was an earthquake and only the roof, a few surrounding walls and the basement remained. Reconstruction of the project had begun with a non-specialist team and the employer came for design and insisted that what was left mist be kept. In this case we faced two , we faced two serious challenges, first, the project should be considered irrational employer’s insistence, and also unsettled situation of project was another problem.
In dealing with this challenge, we chose to try to solve the problem instead of avoiding it. In fact, we have looked at this issue in a broader dimension that targets the architectural community, and we know that conventional and academic architecture is not the right answer to these situations,and architect must try to find architectural answer to this condition.
It was cleat none of the steps from conception to design and presentation of maps wouldn’t be same as usual.from now on second challenge starts;what can we do in this project?! Since the perimeter walls had to be kept, we designed them and used the same bearing shape in the design.
Since the perimeter walls had to be kept, we designed them and used the same shape in the design. then we formed the decisive axis inside the building with the connection to the garden and by placing the pool and living room in this space and also by creating a new roof with wooden beams that were left from the previous building, we applied and revived this axis. With the help of this axis, we designed the interior spaces according to the need for more space and the existing height capacity created a bedroom and a terrace and a library and a small kitchen upstairs.
Since we paid special attention to the surrounding walls in the design, it was difficult to dedicate one of these walls to the kitchen.so we pursued the idea of an independent kitchen and came up with a space that was completely independent and with the way it was placed, we defined the entrance space and achieved the necessary function with the hall with the right accompaniment.
In the design, due to the age of the building, we revived the basement with the same old shape and tried to use the old materials of the building itself and in the process, an independent suite was formed to eliminate suffocation and storage by creating a green space and a fountain at the entrance. Because the condition for us to accept this project was to address the gap between architecture and reality, in this project much more than our other projects, the responsibility of the architect in the current situation became more prominent for us
also we have learned that our architecture, above all, needs small but responsible tasks that we face instead of reading irrationally the issues that are rooted in the import of our architectural issues.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “
ببخشید رمز فایل در سایت موجود نیست
با سلام ، پسورد در فايل فشرده درج شده » www.jahanememari.ir