منو
منو
فینالیست جایزه معمار، در بخش مسکونی آپارتمانی، ۱۳۹۸
آپارتمان شماره ۷۴ در زمینی کم‌عرض و کشیده (عرض ۵/۵ متر و طول ۱۳ متر) به مساحت ۷۱/۵ مترمربع، با دسترسی شمال و جنوب در چهار طبقه مسکونی ساخته‌شده است. خواسته اصلی کارفرما طراحی ساختمان جهت فروش در بافت فرسوده تهران بوده است.
ايده و توسعه طراحی
عرض کم زمین بررسی هر آلترناتیوی برای دستیابی به گونه‌های مختلفی از پلان را در این پروژه با چالش اساسی مواجه‌می‌کند. به همین دلیل موضوع اصلی این طرح رسیدن به محصولی با توجه به بستر پروژه یعنی بافت فرسوده منطقه ۷ تهران، به عنوان بافتی حاوی ارزش‌های تاریخی برای تهران معاصر، قرار‌گرفت. در ساختمان‌های قدیمی موجود در این بافت که عمدتاً متعلق به دوره تاریخی پهلوی دوم معماری تهران هستند، در زمین‌هایی به همین ابعاد عموماً پاسخ‌های قابل‌توجه و چشمگیری به موضوع‌های سکونت و نمای شهری یافت می‌شود. استفاده از المان‌های عمودی و کشیده، تأکید بر میزبان بودن ورودی، استفاده از الگوهای آجرچینی در نمای ساختمان و موارد دیگر پاسخ‌هایی بود که در یک گشت‌وگذار در محله نظام آباد می‌توان به‌خوبی مشاهده کرد. همین موضوع کلید اصلی طراحی این پروژه قرار گرفت.
در طراحی نمای شمالی، با تدقیق در ویژگی‌های هندسی نمای ساختمان همسایه (متعلق به سال ۱۳۳۸) و تبعیت از تناسبات به‌کار‌رفته در آن، گشودگی‌های موجود در طبقات شکل‌گرفت. در نمای جنوبی ساختمان استفاده از المان‌های کشیده و باریک (برای نورگیری فضای مشاع ساختمان و اتاق‌های هر واحد)، استفاده از آجر دستی برای کل ساختمان و مجوف کردن بخش عمده‌ای از نورگیرهای ساختمانٌ که هم نقش تأمین امنیت ساختمان را ایفا می‌کرد و هم تأمین نور مناسب برای نمای شمالی ساختمان را بر عهده داشت، درنهایت ما را به پاسخی همگن با بافت منطقه رساند.
[ A project for recreation of valuable feature of Tehran urban decay in the region 7 ]
Apartment No 74 was a four story residential, built in a narrow long lot ( a width of 5.5 meters and a length of 13 meters), located in Nezam Abad, Tehran. The infill site was accessible through both northern and southern streets. Client’s main request was to design the building in a way it could be easily sold considering financial situation dominating Tehran’s urban deteriorated fabric.
Its small width was the main challenge while trying to propose the best alternative possible. Contemporary architecture of Tehran in Nezam Abad, specifically buildings which were designed and built during the 2nd Pahlavi era was our main resource to overcome the challenge. with a rapid field study we were able to extract brilliant solutions regarding issues such as urban facade and the matter of urban dwelling. Using narrow and tall formal elements in designing the facade was the answer we borrowed to accentuate building’s entrance. Having perforated brick facade was another technique we applied, just by a quick walk around the neighborhood.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “