منو
منو
مدارک این پروژه فاقد دیاگرام های طراحی می باشد.
مرکز هنرهای مدنی ژوهای جینوان به عنوان یک قطب خلاقیت معاصر در یکی از پویاترین مناطق جهان طراحی شده است. این مرکز در قلب «شهر جدید هوانوردی» قرار دارد، منطقه‌ای شهری با مساحت ساخت‌وساز ۴.۷۸ میلیون مترمربع که ۱۰۰,۰۰۰ نفر را در خود جای داده و شامل زیرساخت‌های جدید شهری، فرهنگی، علمی و تجاری در منطقه جینوان ژوهای است. خط راه‌آهن فرودگاه ژوهای، که بخشی از راه‌آهن بین‌شهری گوانگژو-ژوهای است، ارتباط مستقیم با مرکز شهر ژوهای و فرودگاه آن را فراهم می‌کند، در حالی که پل جدید هنگ‌کنگ-ژوهای-ماکائو این امکان را فراهم کرده است که افراد مستقر در شنژن و هنگ‌کنگ بتوانند کمتر از یک ساعت به ژوهای برسند.
این مجموعه، سه مؤسسه فرهنگی برجسته را در خود جای داده است:
هر یک از این فضاها دارای ویژگی‌های خاصی هستند که تجربیات متفاوتی برای بازدیدکنندگان خلق می‌کنند، اما همگی در یک منطق رسمی و ساختاری منسجم متحد شده‌اند. این مجموعه از شرق به غرب ۱۷۰ متر عرض و از شمال به جنوب ۲۷۰ متر طول دارد.
این مجموعه به‌طور متقارن در امتداد یک محور مرکزی سازماندهی شده است، به‌طوری که دو فضای بزرگ‌تر و دو فضای کوچک‌تر در اطراف یک میدان مرکزی قرار دارند. این میدان به عنوان سرسرای عمومی مشترک برای تمامی نهادهای فرهنگی عمل می‌کند. دیوارهای شیشه‌ای رو به این حیاط امکان مشاهده و درک هویت مستقل هر یک از فضاها را فراهم می‌آورند. سالن بزرگ تئاتر و موزه هنر با رنگ‌های روشن پوشیده شده‌اند، در حالی که سالن بلک‌باکس و مرکز علمی از مواد تیره‌تر ساخته شده‌اند.
الگوی شبکه‌ای سقف‌های فولادی این مجموعه از آرایش پرندگان مهاجر در آسمان جنوب چین الهام گرفته شده است. این سقف‌ها با استفاده از تکرار، تقارن و تغییر مقیاس، ترکیبی هماهنگ از اجزا را شکل داده‌اند که به نیازهای عملکردی مختلف ساختمان‌ها پاسخ می‌دهند. استفاده از ماژول‌های خودایستا و خودپایدار در ساخت سقف، امکان پیش‌ساخت، پیش‌مونتاژ و بهره‌گیری از روش‌های ساخت ماژولار را فراهم کرده است.
سازه متمایز سقف، فضاهای مختلف را در زیر یک شبکه از پوسته‌های مشبک به هم پیوند می‌دهد. پل‌های ارتباطی و فضاهای خالی در مرکز مجموعه، یک میدان عمومی چندلایه ایجاد کرده‌اند که بازدیدکنندگان می‌توانند از آنجا به داخل بناها و همچنین به گردشگاه‌های اطراف با کافه‌ها، رستوران‌ها و فضاهای آموزشی دسترسی داشته باشند. این طراحی، دسترسی آسان و طبیعی را با نورپردازی طبیعی در تمام فضاهای عمومی بهینه کرده و فضاهای شهری جذابی را برای استفاده روزانه و شبانه شهروندان فراهم آورده است.
سالن بزرگ تئاتر طراحی داخلی خود را با ساختار سقف خارجی مجموعه هماهنگ کرده است و پانل‌های سقفی آن به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که نقش بازتابنده‌های صوتی را ایفا کنند. سطوح جاذب صدا در این سالن مطابق با بالاترین استانداردهای آکوستیکی طراحی شده‌اند تا امکان اجرای برنامه‌های محلی، ملی و بین‌المللی را فراهم آورند.
موزه هنر نیز از هندسه سقف برای قاب‌بندی فضای اصلی آتریوم استفاده کرده است که نور طبیعی را به درون موزه هدایت می‌کند، درعین‌حال سطح پیوسته‌ای برای نمایش آثار هنری ایجاد می‌کند. فضای گالری داخلی، انبارها و دفاتر اداری در پشت این دیوار عمودی قرار گرفته‌اند. مهم‌ترین ویژگی این موزه، یک «روبان» سفید پیوسته است که مسیر حرکت عمودی و نمایش آثار را به یک تجربه واحد تبدیل می‌کند.
مرکز علمی نیز این هندسه را در طراحی داخلی خود منعکس کرده است و از آن برای نمایش نوآوری‌های علمی و ارائه نمایشگاه‌های تعاملی استفاده کرده که حس کنجکاوی و یادگیری را برمی‌انگیزند. سالن سخنرانی این مرکز برای اجرای آزمایش‌های علمی و برنامه‌های آموزشی عمومی طراحی شده است.
پودیوم این مرکز، دریاچه ژونگ‌شین را به شکل یک جزیره تعریف می‌کند. رمپ‌ها و تونل‌های عابر پیاده، بازدیدکنندگان را از سطح دریاچه به میدان مرکزی پودیوم هدایت می‌کنند، جایی که پل‌های ارتباطی از طریق فضاهای خالی به هر یک از ساختمان‌ها متصل می‌شوند. نمای شفاف این مجموعه که در زیر سایه‌بان‌های ماژولار سقف قرار دارد، ارتباط بصری و فیزیکی مناسبی را میان فضای داخلی و گردشگاه‌های کنار دریاچه فراهم کرده است. در سمت غربی مرکز، یک آمفی‌تئاتر روباز برای اجرای برنامه‌های فضای باز طراحی شده است.
این مرکز از پنج ساختمان مستقل از نظر سازه‌ای تشکیل شده است که هر کدام دارای سقف فولادی خودایستای مجزا هستند. این سقف‌ها که فقط بر روی ۲۲ ستون قرار گرفته‌اند، در مجموع ۲۷۰ متر در ۱۷۰ متر امتداد دارند. ماژول‌های فولادی این سقف‌های آزاد، بر اساس هندسه‌ای متقارن طراحی شده‌اند تا امکان ساخت ماژولار و تکرارشونده را فراهم کنند.
طراحی پایدار این مجموعه به‌عنوان بخشی از طرح «شهر اسفنجی» ژوهای در نظر گرفته شده است. دریاچه و محوطه‌سازی پیرامون آن نقش مهمی در نفوذپذیری، ذخیره و استفاده مجدد از حداقل ۷۰ درصد از آب باران ایفا می‌کنند. پوشش گیاهی آبی و جانوری برای تصفیه طبیعی آلاینده‌ها به کار گرفته شده است. حسگرهای رطوبت و دما در سیستم آبیاری فضای سبز، میزان مصرف آب را کنترل و کاهش می‌دهند.
در پاسخ به اقلیم نیمه‌گرمسیری ساحلی جنوب چین، پوسته دو جداره شیشه‌ای ساختمان برای عملکرد حرارتی بهینه شده است و سایه‌اندازی خارجی آن توسط سقف‌های مشبک انجام می‌شود. پانل‌های آلومینیومی سوراخ‌دار روی سقف، بسته به نیازهای فضایی، جهت‌گیری ساختمان‌ها و میزان دریافت نور خورشید، اندازه متفاوتی دارند تا سطوح مختلفی از نور طبیعی را به فضاهای داخلی وارد کنند. در شب، این سقف‌ها نور ملایمی را در سراسر مجموعه منعکس می‌کنند.
سیستم‌های کنترل هوشمند کیفیت هوا و مصرف انرژی، محیط داخلی را برای راحتی بیشتر و کاهش مصرف انرژی بهینه می‌کنند. سیستم بازیافت گرما، آب گرم مورد نیاز مجموعه را تأمین می‌کند و وسایل کم‌مصرف به سیستم بازیافت آب متصل شده‌اند. این مرکز با استفاده از فولاد، سنگدانه‌ها و سایر مصالح بازیافتی، مطابق با بالاترین استانداردهای ارزیابی ساختمان سبز چین طراحی شده است.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “
