منو
منو
کارخانه قدیمی بیستون در حدود چهل کیلومتری شهر کرمانشاه واقع شده است، جایی که بسیاری از کارگران تمام هفته کاری خود را در آن می‌گذرانند و فرصت‌های محدودی برای شرکت در رویدادهای فرهنگی شهر دارند. علاوه بر این، خود کرمانشاه نیز فضای فرهنگی چندانی ندارد. در داخل کارخانه، فضایی میان سالن‌های تولید وجود داشت که قبلاً به‌عنوان آشپزخانه استفاده می‌شده اما سال‌هاست بلااستفاده مانده است. ایده بازآفرینی این فضا، خلق فضایی پرفورماتیو بود که رویدادهای فرهنگی را برای ساکنان کارخانه – یعنی کارگران و کارکنان بخش تولید – فراهم کند و شهروندان و هنرمندان را برای برگزاری رویدادها و نمایشگاه‌ها، به‌ویژه موسیقی که در کرمانشاه تاریخچه‌ای طولانی دارد، به این فضا دعوت کند.
ایده فضای پرفورماتیو سال‌ها موضوع تحقیق و تجربه ما بوده و این پروژه به‌عنوان کاوشی تجربی از این مفهوم عمل می‌کند. آیا می‌توانیم رفتار متفاوتی برای یک گالری تصور کنیم؟ آیا می‌توانیم با تغییر ساختار فضا، تعامل بیشتری با آن ایجاد کنیم؟ آیا این فضا می‌تواند به‌عنوان عنصری مؤثر در روایت داستان عمل کند؟
معمولاً گالری‌ها فضاهایی هستند که آثار هنری بر روی دیوارها به نمایش گذاشته می‌شوند. اما در این پروژه، پنجره‌ها به‌جای دیوارها به مرکز توجه تبدیل می‌شوند. این پنجره‌ها به داخل و خارج گسترش می‌یابند و مرزهای دید و انکشاف را تا حد ممکن محو می‌کنند. پنجره به‌عنوان یک لایه میانی عمل می‌کند که در صورت نیاز عملکرد دیوار را ارائه می‌دهد، اما در عین حال بازشوهایی دارد که اجازه می‌دهد فضای بیرون دیده شود.
این پنجره‌های گسترش‌یافته که به داخل نفوذ می‌کنند، فضای مکعبی مرکزی را احاطه می‌کنند و عمل مشاهده ممکن است گاهی بر یک سمت تمرکز کند و گاهی به سمت دیگر قاب منتقل شود. اختلال در ساختار سنتی نمایش سوژه‌ها در این گالری به ما فرصت می‌دهد تا مشاهده را به شکلی نو تجربه کنیم و امکان حرکت سیال سوژه و ابژه را در حین جابجایی و تعامل فراهم کنیم.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “