- خانه
- معرفی پروژه
- پروژه های داخلی
- کافه جِی – گروه معماری کانی سواران
وضعیت بنا قبل از بازسازی: این فضا زمانی که به تیم طراحی واگذار شده کاملا تخلیه شده بود و بهره برداری وجود نداشته است ولی کاربری گذشته آن بانک بوده است. محدوده مداخلات در تعریف فضا های جدید در فضای داخل اتفاق افتاده است و عمده تغییرات در ایجاد یک فضای رواق و ارتباط داخل و خارج بنا با گذر شهری بوده است.
شرح پروژه:
گذر، رواق، کافه، مکث، گذر، رواق، کافه، تعامل
این ترتیب کلمات تعبیری از سناریوی مستتر و آشکار این کافه را بیان می کند. کافه ایی دور یکی از میدان های اصلی پایتخت و از قضا در همجواری با یکی از پایانه های برون شهری و امکانی برای اولین دیدار.کافه در ذات خصیصه ایی برای ایجاد تعامل و همنشینی را دارد و اگرچه این تعامل الزاما با تکلم اتفاق نمی افتد و شاید لحظه ایی مکث و نگاه و عبور، خود تعاملی به یاد ماندنی باشد.
اگرچه رواق زمانی برای رواقی گری بوده ولی امروز در تمنای ایجاد یک ارتباط ایجاد می شوند
مکث و رواق و یا سلام و رواق و یا نگاه و رواق، تماما یک چیز را به ذهن متبادر می کند، انگیزه ایی بر گرفته از انگیخته ایی از درون که تلاش برای ارتباط دارد. دعوتی که بی هیچ پروایی بیان می شود و هیچ مرزی برای ورود وجود ندارد.
رواق ها در اینجا ایجاد و برساختی دوستانه نه صرفا با گذر و اهالی آن دارند بلکه هم-آغوشیِ ظریفی با بنای قدیمی خود ایجاد کرده اند.
رواق ها در ظریفانه ترین حالت خود متولد شدند و با تکیه با ستون های تنومند بنا بقای خود را تضمین کردند. ایجاد آنها به ارتباط گذر و گذر کننده ختم نشد و این ارتباط از گذر به درون و تمام لایه های درونی آن گسترش یافته است. ماحصل این گسترش و ارتباط، برساخت فضاهایی خودساخته بود که ایجاد و بقایشان تنها به همنشینی با یکدیگر التزام پیدا می کرد.
پروژه از لایه لایه هایی شکل و تکامل پیدا کرد که هدفشان این بود که صرفا یک لایه معمولی نباشند و بلکه فرصتی برای ایجاد یک فضای کمتر و شاید اصلا تجربه نشده باشند.
لایه هایی که سناریوی مکث، گذر و فضا را به شکلی توامان از برون به درون بنا و بالعکس ایجاد می کنند . نگاهی جسورانه به وید مرکزی و تقسیم بندی فضای ورودی در محور”Z” ، اگرچه لایه های مرکزی فضارا در محور “X” و “Y” تقسیم بندی می کنند ولی در وید مرکزی این تقسیم بندی در محور “Z” اتفاق می افتد وهمچنین ارتباط فضا را در رابطه عمودی در نوسانی از بیشترین به کمترین ارتفاع متغییر می سازد.
سناریو ی مکث، گذر، تعامل همچنان در فضا ادامه دارد
در طبقه همکف با ایجاد فضای کتابخانه در وید کوچک انتهای سالن علاوه بر ایجاد ارتباط عمودی در فضا ارتباط فیزیکی در محورهای افقی بنا را تاکید می کند. فضای کتابخانه محصول ارتباط لایه ها با فضای تهی بود که در درون خود به وجود آوردند و در پیرامون خود فرصتی برای ایجاد فضاهای تعاملی و اجتماعی را پدید آوردند. میز اجتماعی در طبقه همکف محلی برای ایجاد را به گذرانی که به داخل وارد شده اند می دهد تا همنشینی را به گونه ایی نو تجربه کنند. در طبقه اول لایه ها همچنان به زیست خود ادامه می دهند و زیست خود را در گرو ایجاد فضایی برای ماندن می دانند.
در این پروژه رواق و لایه های آن دعوتی بدون چارچوب به گذر و گذران آن دارند و رواق را با تعریف معاصر گونه برای هم زمان های خود بازگویی می کند و فرصت زیستن بنا با گذر خود را فراهم می سازند.
passage, portico, cafe, pause, passage, portico, cafe, interaction
This arrangement of words gives an interpretation of the hidden and obvious scenario of this cafe. A cafe near one of the main squares of the capital and ironically adjacent to one of the suburban terminals and a possibility for a first meeting. The cafe in its nature has the characteristic of creating interaction and companionship, and although this interaction does not necessarily happen through speech and Maybe a moment of pause and look and passing is a memorable interaction itself.
Although stoicism was once for stoicism, today they are created in the desire to create a connection. A pause and a gesture, or a greeting, a gesture, or a look and a gesture, all bring to mind one thing, a motivation derived from an inner impulse that tries to communicate. An invitation that is expressed without any care and there are no boundaries to enter.
The porticoes here have a friendly construction not only with the passers-by and its inhabitants, but they have created a delicate co-embrace with their old building.
The porticoes were born in their most delicate state and supported by stout columns, they ensured their survival. Their creation did not end with the connection between passing and passing, and this connection has expanded from passing to inside and all its internal layers. The result of this expansion and communication was the construction of self-made spaces whose creation and survival depended only on living together.
The project was formed and evolved from layers, whose goal was not to be just a normal layer, but rather an opportunity to create a less space and maybe not experienced at all.
The layers that create the scenario of pause, transition and space in a combined way from the outside to the inside of the building and vice versa. A bold look at the central view and the division of the entrance space in the “Z” axis, although the central layers divide the space in the “X” and “Y” axes, but in the central view, this division takes place in the “Z” axis, and also It changes the relationship of the space in the vertical relationship in an oscillation from the highest to the lowest height.
The scenario of pause, passage, interaction continues in the space
On the ground floor, by creating a library space in the small space at the end of the hall, in addition to creating a vertical connection in the space, it emphasizes the physical connection in the horizontal axes of the building. The library space was the product of the connection of the layers with the empty space that they created within themselves and created an opportunity to create interactive and social spaces around them. The social table on the ground floor gives a place to create to the passers-by who have entered to experience togetherness in a new way. On the first floor, the layers continue to live and depend on creating a space to stay.
In this project, the portico and its layers have an invitation without a frame to pass through it and retell the portico with a contemporary definition for its contemporaries and provide the opportunity to live the building with its passage.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “