ما در این پروژه سعی کردیم تا تعریف خود از درون – بیرون، مرز، فرم، کانتکست و عملکرد را با ترکیب عناصر فرم، پر و خالی، نور، متریال، خط آسمان، فضای سبز و سطوح ارائه دهیم تا ضمن پاسخگویی به نیازهای فیزیکی و عملکردی پروژه، با ایجاد حس تعادل، درنگ، خوانایی و هدایت شنوندگی، تجربه متفاوتی از انتقال به درون را ارائه کنیم. در این پروژه مفهوم شفافیت بنای طراحی قرار گرفته است؛ به همین دلیل فضای ساخته نشده به اندازه فضای ساخته شده اهمیت دارد. این شفافیت در جداره‌ها به ما این امکان را می‌دهد که ارتباط بصری میان درون و بیرون فضا را تقویت کنیم و احساس ارتباط با محیط اطراف و تجربه بصری تقویت شود. همچنین، استفاده از شیب طبیعی سایت در ترکیب با عناصر طرح، از سویی باعث در هم تندیگی فرم معماری و محیط شده و از سوی دیگر به ایجاد تناسبات مطلوب در فضا کمک کرده است.

نور
نور به عنوان یک عامل مهم تجربه حس فضا و تاثیرگذار بر احساسات و محیط، با فرم تعامل دارد. فرم می‌تواند نور را جذب یا منعکس کند و یا آن را پخش کند و تغییر شکل دهد که این تاثیرات، به تجربه کاربران و جذابیت فضاها اضافه می‌کند. ما با استفاده از همین تاثیرات در مواجهه اول، تجربه حسی نور و فرم بیرونی بنا، یک چالش بصری برای بیننده پدید آوردیم. هنگامی که در تاریکی شب به بنا نگاه می‌کنیم، نور، از داخل فرم‌ها را روشن می‌کند و جزئیاتی از معماری را که در روز ممکن است مخفی باشد را آشکار می‌سازد. این تجربه حسی، عمقی به فضاها اضافه می‌کند که با روز متفاوت است.
نورپردازی داخلی ما با ایجاد سایه روشن‌های مختلف، ابعاد و عمق فضاهای درونی را بیرونی می‌کند. هنگامی که نور از داخل به بیرون می‌تابد، زاویه‌ها و لبه‌های ساختمان به وضوح مشخص می‌شوند و حس فرم‌ها تشدید می‌شود. این سبک نورپردازی می‌تواند به عنوان راهنمایی برای ورود عمل کند و جزئیات معماری مانند جداره‌های شفاف، بر ساختمان تاکید کرده و تجربه منحصر به فردی از فرم و نور را دید می‌آورند که با حرکت و تغییر پرسپکتیو این تجربه لحظه به لحظه تغییر خواهد کرد. به این ترتیب، درک ما از کالبد بنا در روز و شب متفاوت خواهد بود و باعث می‌شود تا با شیوه‌ای تازه و معنادار فضا را درک کنیم.