تلاش برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی گذشتگان از خصلتهای انسانی می باشد. ساخت یادمانها و آرامگاه ها تلاشی است برآمده از همین خصلت .در این میان ساخت آرامگاه های مذهبی دارای سنتی دیرینه در ایران می باشد.  از همین رو در طراحی آرامگاه شفق حفظ نشانه های آشنای معماری مذهبی ایران در کنار ایجاد جلوه ای امروزی در بنا ملاک عمل قرار گرفت. به این ترتیب که با مطالعه آرامگاه های ساخته شده در گذشته به این نتیجه رسیدیم که عناصری همانند گنبد ، کتیبه و نقوش هندسی از شدت تکرار ، خود را همانند حکمی برای  نمادهای اصلی این نوع معماری مطرح می نمودند .

گنبد

در شروع برای ایجاد نوعی حریم و ایجاد سلسله مراتب ، بنا به دو فضای بسته (حریم دور قبرها) و فضای باز (محوطه ) تقسیم شد و جهت ایجاد آمادگی ورود به آرامگاه ، بنا بر روی سکویی به ارتفاع 30 سانتی متر قرار گرفت .

فضای بسته به شکل گنبدی با ساقه بلند دیده شد که برای یکی شدن هر چه بیشتر عناصر معماری و رسیدن به یکپارچگی به گنبدی با قوسی نیم دایره در بالا می رسد. این دو فضای بسته از نگاهی دورتر می توانند تداعی کننده گلدسته هایی برای آرامگاه باشند . و برای پوشش این فضاها آجر ساده به رنگ خاک را در کنار آجر لعابدار فیروزه ای( به صورت قرینه) استفاده کردیم تا یادآور همبستگی زمین و آسمان در زندگی دینی مسلمانان باشد .

برش های موازی از آسمان به زمین این فضاها را به 14 ( عدد نمادین برای اهل تشیع) طاق با فاصله مساوی از هم تقسیم می کند. تا امکان ورود نور و باد و باران را

(که همانندی حکمی در طراحی این فضاهاست ) به داخل ممکن کند و هم بستری برای نوشتن کتیبه های قرآنی ایجاد شود.

کتیبه

برای رسیدن به شیوه خوشنویسی ایرانی در کتیبه ها از خط قرآن بایسنغری الهام گرفته شد. و در ادامه تلاش کردیم جلوه کلی کتیبه را همانند باور مسلمانان ، که قرآن :

نوری در دل تاریکی این دنیا است

 طراحی کنیم.

اما چالش اصلی کتیبه نویسی نمودار افقی نوشته ها بود که درتعارض با 14 ستون کنار هم که به صورت پله ای با فاصله از هم قرار گرفته بودند. از همین رو برای اینکه کتیبه ها که هر کدام به صورت مستقل از هم بودن در کنار هم به صورت کل واحدی دریافت شوند خط محقق ملهم از قرآن بایسنغری را در دو کرسی رفت و برگشت ترکیب شد تا با همنشینی کلمات در فواصل مناسب از یکدیگر ، به ترکیبی برسیم که حروف همانند ذرات نور در تلاش برای پیوستن به یکدیگر احساس شوند.

نقوش هندسی

در ادامه قبور را به سنت ساباط (گذرهای سرپوشیده در معماری شهرهای کویری ایران) که هم نشان از فرهنگ محرمیت داشتند و هم توجه به آسایش اقلیمی مردم با سقفی از جنس بتن سفید با همراه با نقوش ستاره هشت پر ( ستاره ایرانی )  به یکدیگر وصل کردیم .تا هم سایه بانی باشد برای مردم در دل آفتاب کویری منطقه و هم به عنوان دروازه ورودی به قبرستان عمل کند. در ادامه همین نقوش به صورت لعاب فیروزه ای رنگ بر روی زمینه آجری رنگ کف یادآور آب در دل کویر می باشند. که از میان در مجموع 14  نقش از این نقوش به عنوان واحه هایی کوچک زینت بخش محوطه آرامگاه شده اند.