خانه شماره ۷، هفتمین خانه در راستای تمرین برای ایجاد تجربه فضایی جدید بود. این خانه روی زمینی به مساحت ۱۵۵ متر مربع در منطقه‌ای جدیدالاحداث در یزد ساخته شد. خانه برای آقا و خانم حسنی و فرزندشان که به‌زودی به دنیا خواهد آمد، طراحی شده است. در محله‌ای که بیشتر زمین‌ها یا بایر بودند یا در حال ساخت.

خواسته‌های کارفرما شامل فضاهایی نظیر یک فضای کار، یک اتاق خواب برای والدین، یک اتاق خواب برای کودکان، و یک اتاق برای خانواده‌ی همسر – که بین یزد و تهران سفر می‌کردند و بخشی از خانه به آن‌ها اختصاص داده شده بود – ما را به طراحی خانه‌ای دوبلکس هدایت کرد. آقا و خانم حسنی خواهان پنجره‌های بزرگ رو به بیرون بودند؛ اما با توجه به مسائل حریم خصوصی و دید که در شهرهای مذهبی مانند یزد اهمیت دارد و برای جلوگیری از دید مستقیم همسایگان، طرح به گونه‌ای شکل گرفت که یک نمای اصلی مستحکم در جلوی بنا ایجاد شد. پشت این نما، یک حیاط دو طبقه‌ای طراحی گردید که تمامی بازشوها رو به این حیاط باز می‌شدند. این طراحی علاوه بر تامین حریم خصوصی، تجربه‌ای فضایی خاص نیز ایجاد کرده و به کانون پروژه تبدیل شد.

حرکت‌ها، پلکان‌های بزرگ، پلی که بر روی تیر قرار گرفته و بازی نور میان فضاها و حیاط‌ها، که شاید در نگاه اول غیرعادی به نظر برسند، دعوت به گشت و گذار در میان فضاهای مختلف و عبور از مرزهای خلق‌شده می‌کنند. این طراحی تجربه‌ای جدید از فضا و فضاهای گوناگون جدیدی را شکل داده است. پلکان از نمای بنا به سمت حیاط‌ها، پله‌های طبقه پایین و مسیر منتهی به پشت بام که روی پل بالای شهر ادامه می‌یابد، با خلق توالی‌های مختلف، تجربه‌ای نوین به ما داد. این سفر به‌طور بی‌پایان امتداد دارد.

درون‌گرایی بنا نتیجه تقلیدی عمدی از معماری گذشته نیست؛ بلکه بازتابی از سبک زندگی، پیش‌زمینه‌ها و محیط زندگی معمار، کارفرما، همسایگان و شهر است که همگی به ایجاد فضایی خانگی و حس آرامش کمک کرده‌اند. ذهنیت معمار عمیقاً در اکوسیستم زندگی در بطن بافت سنتی یزد ریشه دارد. تفکرات و تأملات آن‌ها با این نوع خانه‌ها و احترامی که به همسایگان و محله دارند، آمیخته شده است.

خانه شماره ۷، هفتمین پروژه از ۱۳ پروژه‌ای است که توسط این استودیو طراحی شده تا به مسائل خاص هر پروژه بپردازد و نیازهای فوری کارفرما را برآورده سازد. در این پروژه، عناصری از پروژه‌های دیگر، از جمله استفاده از رنگ به کار گرفته شده است. رنگ آبی برای نشان دادن درون‌گرایی و رنگ سبز برای ایجاد حس آرامش استفاده شده است. در طول مسیر فضایی، رنگ‌ها همانند تابلوهای راهنما عمل می‌کنند: سبز نزدیک شدن به فضایی آرام‌تر را نشان می‌دهد، در حالی که آبی حضور فضایی منزوی را به نمایش می‌گذارد. در این پروژه، به دلیل شرایط اقتصادی در ایران، از مصالح ساده و ارزان مانند سیمان که به‌صورت ظریف و صیقل‌یافته به‌کار نرفته، استفاده شده است.