پروژه خانه پدری، خانه ی پدر و مادر خانواده ایست که سالیان سال با سه فرزند خود در آن زندگی کرده بودند و حال پذیرای فرزندان، عروس، دامادها و نوه های خود هستند. به تناسب بزرگ شدن خانواده و گذشتن عمری بر خانه تصمیم گرفته شد که در همان محل قبلی، خانه ای متناسب با شکل جدید و داستان زندگی شان طراحی شود.

تاکید بر یک سطح بودن طبقه همکف و دسترسی سریع و آسان پدر و مادر به بخش های اصلی زندگی با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی و علاقه خانواده به داشتن فضای باز در عین حفظ حریم، اصلی ترین تصمیم های پروژه را رقم زد؛ شکل گیری حیاط هایی در میانه و بهره مندی حداکثری فضاهای خانه از آن با توجه به کارکردهایشان. تنوع حیاط ها و تفاوت در ماهیت شان این امکان را پدید آورد تا فضاها با توجه به عملکردشان از هریک از حیاط های درونی یا بیرونی بهره مند شوند که در نتیجه طبقه همکف به زندگی خانوادگی و زیرزمین به واحدی یک خوابه، پارکینگ، انباری و موتورخانه اختصاص داده شده است.

تناسب میان ظرف جدید زندگی با رفتارها و عادات خانواده با احترام به خاطره خانه قدیمی شاکله مسیر طراحی را شکل داد و سعی بر آن شد که دلیل شکل رفتارها شناسایی و متناسب با آن فضاهای جدید طراحی شود. چرایی آشپزخانه ای محصور در انتهای خانه، چرایی نشیمن با گلخانه ای در میان بدون ارتباط با فضای باز، چرایی اتاقی بزرگ با درهای همیشه بسته به عنوان فضای پذیرای مهمان و … . در الگوی جدید با کمک گرفتن از حیاط های داخلی – که در گذشته در اقلیم یزد نقش پر رنگی داشته اند – امکان ارتباط  با فضای باز چه در سطح همکف و چه در زیرزمین فراهم شد. فضاها در عین حفظ حریم از فضاهایی بسته به فضاهایی سیال تبدیل شده و در ارتباط مناسبی نسبت به یکدیگر قرار گرفتند. در محل گلخانه قبلی گشودگی ای در سقف و باغچه ای در زیر آن ایجاد شد که هم نور به میان خانه آورده شود و هم یادی از خانه پیشین باشد. استفاده از نمای آجری پوسته ای بدلیل سایه اندازی و به عمق بردن پنجره های نشیمن و پذیرایی از جمله مواردیست که با توجه به شرایط اقلیمی در نظر گرفته شده است. همچنین بدلیل تاکید بر یک سطح بودن فضای داخلی پله زیرزمین به حیاط میانی و پله بام به بیرون حجم اصلی آورده شد که فضای کمتری اشغال کرده و از فضایی خاک گرفته و تاریک در داخل خانه به المانی در خور توجه در نمای اصلی خانه تبدیل شود.