پروژه کارخانه آناهیتا نمادی از پروژه های حیاتی دفتر معماری شهراشهر است. اینکه جامعه به نوعی معماری در بافت شهرک های صنعتی عادت کرده و در مواجهه با رفتارهای متفاوت واکنش نشان می دهد، این واکنش از دیدگاه ما سازنده است.

پروژه کارخانه آناهیتا در نقد ریخت شناسی شهرک های صنعتی ایران و هنر معماری به جا مانده از آن، با بیان چرایی ارتباط با جامعه را آغاز می کند و با گنجاندن او به روایت ادامه می دهد و در نهایت به فضای کیفی در سکانس های مختلف دست می یابد، جامعه را به سمت رضایت می کشاند.

شهرک صنعتی دارای شکل تکراری سوله ها و سالن هایی با سقف های مثلثی است. مهمترین قدم در برندسازی + معماری این پروژه، پایه گذاری این شکل هندسی پویا و فعال برگرفته از بستر، با برقراری ارتباط با حرف انگلیسی تکراری در برند AnAhitA بود. شکل حرف A انگلیسی از اولین تماس با درب ورودی و درب ورودی و سپس با شکل فضاهای سبز محوطه همراه کاربر بوده و در نمای ساختمان و خط افق آن و سپس هر فضای داخلی به اوج خود می رسد و با جزیی ترین عناصر فضایی با کاربر فضا هماهنگ می شود.

با در نظر گرفتن فرم اولیه به وجود آمده از ساخت اسکلت فلزی، باقی ماندن بخش زیادی از توده ساختمان در طبقات همکف و اول به عنوان حیاط میانی و درونی به ایجاد سلسله مراتب فضایی و اتصال مناطق مختلف کمک کرده است. فضاهای انباری و آزمایشگاهی اتاق کار در طبقه همکف و در ارتباط مستقیم با سالن های تولید قرار گرفت. واحد اداری و کنترلی مدیریت چرخه تولید و فروش در طبقه اول با پنجره های رو به حیاط میانی به عنوان حلقه واسط بین طبقه همکف کارگری و طبقه دوم اداری ایفای نقش می کرد. فضای باز و نیمه باز، گسترش فضای سبز از محوطه به حیاط میانی، مرکزیت آب در حیاط، نور و سایه باعث افزایش کیفیت فضایی حیاط میانی می شود.

طراحی و ساخت عناصر داخلی پروژه ساختمان اداری کارخانه آناهیتا تلاشی برای ایجاد حس و تجربه کار در فضاهایی با نشانه های معماری بومی و تلفیق آن با هویت برند ایجاد شده در فرم های بیرونی ساختمان است.
معماری بومی دارای ویژگی های ترکیبی از اشکال و رنگ ها است که این کیفیت از معماری بومی برای ایجاد برند و هویت برند + معماری ساختمان وام گرفته شده و با تلفیق با مفاهیمی مانند زنجیره کار و تولید منجر به ایجاد عناصر فضایی کار شده است.