شرح پروژه

معماری ساختمان مسکونی توحید در شهر تهران و در بافت مسکونی ساخته شده است که بیشتر از ساختمان های به هم چسبیده و متراکم تشکیل شده است. مقررات جامع از پیش تعریف شده شهر تهران، حکم می کند که ساختمان ها فقط از دو طرف باز شوند. طرح جامع از پیش تعریف شده تهران، مقرراتی را حکم می کند که  طبق آن ساختمان ها را محدود می شوند به این که فقط از دو طرف به بیرون باز شوند و برای جبران کمبود نور کافی خورشید، چاه نور مرکزی را اجرا کنند. چنین بافت شهری، ارتباط مردم با طبیعت را به تدریج به حداقل می رساند. بنابراین میزان فضای سبز در محله های مسکونی کاهش می یابد و آلودگی هوا به عنوان یکی از پیامدهای اصلی این وضعیت بروز می کند.

مسئله مورد بررسی این است که معماری چگونه می تواند در پرداختن به این مسائل کمک کند؟ چگونه نمای ساختمان می تواند بیش از یک شی بصری عمل کند؟ در مقیاس بزرگ‌تر، ساختمان‌های منفرد چگونه می‌توانند برای غلبه بر نبرد بین طبیعت و دنیای صنعتی به یکدیگر بپیوندند. فضای سبز در محوطه حیاط و نما ساختمان و همچنین پشت بام ساختمان ها  می توانند در ارتقای کیفیت زندگی هم در مقیاس ساختمان و هم در مقیاس شهری موثر واقع شوند.

نوع شناسی مسکونی فعلی “پر کردن” نیاز به بازنگری های اساسی برای بهبود محیط زندگی ساکنان دارد. در معماری ساختمان مسکونی توحید فلاور باکس های روی نما نه تنها فضاهای داخلی را بر اساس شبکه مدولار ساماندهی می کنند، بلکه نما را به یک باغ عمودی تبدیل می کنند. یکی دیگر از الحاقات سبز و پایدار به ساختمان توحید، بام سبزی است که در ماژول هایی از باغ های خوراکی برای استفاده ساکنان شکل گرفته است. حفره های موجود در سطوح زیرزمینی نفوذ نور خورشید را میسر کرده اند و جو این فضاهای با کیفیت پایین را تقویت کرده اند.

استفاده از مصالح مختلف در این پروژه، ایجاد توده ای همگن و هماهنگ در مناظر شهری را به حداقل رسانده است. بنابراین  در تمام قسمت های نمای ساختمان، از آجرهای سنتی با آجرهای لعابدار سبز-آبی روی فلاور باکس ها پاستفاده شده است. تا تاکید بیشتری بر این منظر عمودی شود. تجهیزات مکانیکی در فضای زیر فلاور باکس ها قرار داده شده اند و از این فضای بیهوده به بهترین شکل استفاده شده است.  از آنجایی که پله ها معمولاً محبوب نیستند و کمتر در ساختمان های مسکونی استفاده می شوند، در طراحی خانه توحید پلکان اولویت بندی شده اند و به نمای جلو آورده شدند تا استفاده از آن را به عنوان یک تمرین روزمره دلپذیر کنند.