خواستۀ کارفرما، طراحی یک آپارتمان مسکونی ۵ طبقۀ ۵ واحدی مدرن واقع در شمال تهران بود. ابتداءً فضای آپارتمانها به فضاهای خصوصی، نیمه خصوصی و غیر خصوصی تقسیم گردید. فضاهای خصوصی (اتاقهای خواب) در ضلع شمالی و فضاهای غیر خصوصی در وجه جنوبی قرار داده شدند تا از نور جنوب و همچنین از چشم انداز مطلوب و مشجر این وجه ساختمان بهره مند گردند. دسترسی ساختمان از طریق یک بن بست کوتاه و نسبتاً باریک است و ضلع شمالی ساختمان مواجه با آن می باشد. یک چالش مهم در طراحی نمای شمالی ساختمان، شاخص کردن بنا بود؛ به نحوی که در فضای محدود بن بست واقع در آن نمود کافی داشته باشد و البته از طراحی هرگونه حشو و زوائد در طراحی پرهیز گردد. به عبارت دیگر، پنجره ها و سطوح نما تنها عناصر قابل طراحی بودند و باید به نحوی شاخص طراحی می شدند.

در گام اول، پنجره های ضلع شمال که به اتاقهای خواب باز می شدند، به منظور متنوع کردن طراحی در قاب هر اتاق جابجا شدند. گام بعدی، بُعد دادن به نما به وسیلۀ چرخاندن پنجره ها بود؛ به نحوی که تعدادی از پنجره ها مواجه به سمت ورودی بن بست، یا به عبارت دیگر در چشم انداز ورود کننده به بن بست باشد. پنجره های چرخانده شده، بین صفحات تا شده ای قرار دارند که به منظور پرهیز گونه اندود که می تواند به خلوص طرح ضربه بزند و نیز بیان قویتر یکپارچگی صفحات تا شدۀ نگهدارندۀ پنجره ها و جلوگیری از افزایش ضخامت آنها، از بتن اکسپوز با طرح قالب چوب ساخته شده اند.
بازی نور و سایه، هم در فرورفتگیها و بیرون زدگیهای حجمی کار و هم بر بافت بتنی نما، به جذابیتهای پروژه می افزاید. در فضای فرورفتۀ مقابل هر پنجره، فلاورباکسهای چوبی طراحی و تعبیه شده اند و از آنجا که تاچ های سبز گیاهان جزء لاینفک طراحی نما هستند، بطور مکانیزه آبیاری می شوند. در طراحی نمای جنوبی، دو عامل نور و چشم انداز تأثیر گذار بوده اند؛ پنجرهای بزرگ فضاهای پذیرایی رو به درختان خانه باغ همسایه باز می شوند و برای کنترل نور جنوب، از سایبانهای قابی استفاده شده است. این قاب عریض، به وسیلۀ پروفیلهای عمودی که روبروی پروفیلهای عمودی پنجره ها هستند، لته بندی شده تا ددر عین دیتیله کردن طراحی، به چشم انداز ضربه ای وارد نشود.

لوله های شومینه که بر روی دیوار برشی حرکت می کنند، بایک دیوار بتنی دیگر پوشانده شده اند که خطوط عمودی مسیر لوله ها بر آن بازتاب دارند.درون واحدها فضاهای متنوعی داشته، پلان پرکاری دارد و در عین حال مدرن است. از تنوع رنگی متریالها پرهیز شده و بجای آن با استفاده از متریال مرغوب، به فضاها کیفیت بخشی شده است. ویژگی دیگر ساختمان بهره مندی آن از سیستمهای کنترلی هوشمند تهویه مطبوع، روشنایی و نیز پرده های واحدها است. در کل، تلاش شده تا عناصر متنوع ساختمان در عین تنوع، خویشاوند هم باشند و در کنار هم یک هارمونی را ایجاد کنند، یک واریته: واریتۀ بروتال.