کوچه خانه، قم
آپارتمان نشینی، ولی ایرانی

پروژه بین دو کوچه قرار گرفته است، که یکی از کوچه ها ماشین رو با عرض ۱۲متر بوده و دیگری، کوچه پیاده است که در زمان شروع پروژه در مجاورت یک زمین خالی قرار داشت که مدارک شهرداری نشان می داد پارک محلی برای این زمین در طرح تفصیلی شهر در نظر گرفته شده است.

مبانی طراحی پروژه بر دو اصل استوار شده است: محرمیت و تغییر تیپولوژی
خانه های آپارتمانی ایرانی. در ایران ، هرچه خانه پنجره های بزرگ و رو به خیابان داشته باشد ، پرده های ضخیم تری را شاهد خواهیم بود. نه فقط پرده که هر عنصری که دید را محدود کند و محرمیت را حفظ نماید. با مدرن شدن و سوق داده شدن خانواده های ایرانی به سمت آپارتمان نشینی، کالبد زندگی ایرانی با فرهنگ حاکم برآن همسو و هم راستا تغییر نکرده است.

فی الواقع آنچه که شاهدش هستیم، یک زندگی و فرهنگ ایرانی در درون و یک کالبد غیر ایرانی در بیرون است. به دلیل بالا بودن قیمت زمین در ایران و همچنین نوع ساخت و سازی که رایج شده است، همواره ت ش بر این است که از حداکثر متراژها برای ساخت استفاده شود. این استفاده حداکثری از طرفیت ساخت ،باعث شده است که دیاگرام زندگی در تمام آپارتمان ها یکسان تعریف شود و تفاوت های فرهنگی، اقلیمی و بستر خانه در طراحی دخیل نباشند و این دیاگرام زیسی به شدت بسته شکل گرفته است.

در این پروژه تلاش بر این بود که دیاگرام زیست در آپارتمان تعریف مناسب تری پیدا کند، به مسئله محرمیت احترام گذاشته شود و ارتباطی معنادار بین خانه و محیط ایجاد کنیم.