[در] بیرون تمرینی است برای به چالش کشیدن رابطه عرف درون و بیرون در سازماندهی فضای سکونت موقت، یا همان ویلای ییلاقی. در شرایط عرف، خانه ییلاقی برای استفاده حداکثری از چشم اندازهای طبیعی، ساختاری مشابه “کوشک در باغ” را پیدا کرده و شفافیت در جداره های خارجی آن لحاظ می گردد.

[در] بیرون، ویلایی خانوادگی در حومه شهر اصفهان، واقع در عرصه ای غیر شهری و افقی است که چشم انداز حائز اهمیتی ندارد. نتیجتا ، نظام فضایی پروژه تغییر ساختاری پیدا کرده و از طریق دو حیاط شبه-مرکزی و به هم پیوسته، در کنار حداکثری شدن شفافیت درونی نسبت  به این حیاط ها، نگاه خود را از بیرون به درون متمرکز می کند. بازخوانی رابطه درون و برون در پرداخت پروژه نیز دیده می شود. شباهت لایه ی پرداختی فضا در ویدهای داخلی و خارجی، به لحاظ ادراکی مرز بین درون و بیرون را از “تمایزی قطعی” به “تفاوتی مبهم” تبدیل می کند.

این عدم قطعیت به واسطه عناصر متحرک فضایی چون در های کشویی که حیاط ها را از فضاهای باز محصور و خصوصی، به عرصه هایی نیمه محصور تبدیل می کند نیز تشدید می شود. در عین حال، معرفی فضاهای نیمه محصور باز در قلب پروژه، امکان تفکیک فضایی عملکردهای خصوصی و عمومی مربوط به سکونت غیر دائم را فراهم می کند.