خانه تقریب سعی دارد با بازگشت به ریشه علایق انسان و نزدیکی به طبیعت کیفیت متفاوتی از زندگی شهری را به تجربه در آورد. خانه ای که آلترناتیو دیگری از تجارب سکونت انسان در طبیعت  مثل خوابیدن زیر آسمان و تماشای ستارگان و یا تماس نزدیک با درختان و پرندگان را  بازسازی کند. در سال های اخیر با از بین رفتن بخش عمده ای از باغ های تهران، پرندگان که از گذشته با انسانها ی شهرنشین همزیستی داشته اند، فضای مطلوب زندگی در شهر را از دست داده اند. در این پروژه  فضای سبز عمودی در وجه بیرونی ساختمان  به همراه درختانی که روی نما و بام کاشته میشوند، در کنار بافت چوبی نما،  اکوسیستمی طبیعی میسازند که میتواند مطلوب پرندگانی باشد که در فضای آلوده شهر جایی برای استراحت ندارند. صوت پرندگان، بعد دیگری به ابعاد فضای معماری اضافه میکند. دیوار گیاهی از حیاط پایینی تا فضای بام سبز بالا میرود. این دیوار فضای سبز حیاط را به باغچه ای روی بام متصل میکند. بدین ترتیب وجه بیرونی ساختمان از قاعده یک نمای دو بعدی خارج میشود. در طرفین فضای سبز نما تراس هایی مشرف بر دیوار سبز قراردارند. فضایی که تماشای منظره خیابان و باغ مجاور آن را در یک تراس خصوصی بدون مشرف میسر میکند. بافت چوبی متحرک تراس ها ضمن کنترل نور آفتاب ، محدوده خصوصی تراس را تعریف میکند.

بر خلاف بسیاری از آپارتمانهای مسکونی در تهران که به منظور فروش ساخته میشوند این خانه برای زندگی یک پدر و دختر با سبک زندگی، علایق و نیازهای مشخص طراحی شده است. خانه شامل یک واحد دوبلکس برای پدر، یک واحد دوبلکس برای دختر و  یک طبقه مجزا برای معاشرت های دوستانه و میهمانی ها است. فضای بام که در امتداد فضای سبز نما قرار دارد به صورت باغچه خانوادگی مشترک قابل استفاده است. استخر و فضاهای ورزشی در طبقات زیر زمین واقع شده اند.

تقریب

واژه تقریب در نام این پروژه مفهومی است مرتبط با خاصیتی که در آثار هنری و صنعتگری ساخته دست بشر وجود دارد. همان خاصیتی که باعث میشود آثار ساخته دست انسان منحصر به فرد و تکرار ناپذیر باشند. این مفهوم در مقابل دقت ماشینی و تکرار پذیری در تولیدات صنعتی و کارخانه ای به کار گرفته شده است.

در کشورهایی نظیر ایران که نیروی انسانی همچنان نقش مهمی در پروسه ساخت و  اجرای طرح معماری دارد، ارزش گذاری این پتانسیل میتواند ، وجوه انسانی پروژه را برجسته تر کرده و  وجه تمایز آثار معماری ایران نسبت به کشورهایی باشد که با استفاده از تکنولوژی های  پیشرفته ، پروسه اجرا و بعضا طراحی را  تقریبا بدون دخالت انسان و به صورت ماشینی پیش میبرند. برجسته کردن خاصیتی که کار صنعتگری به محصول نهایی معماری اضافه میکند طبیعتا به معنی حذف تکنولوژی از پروسه اجرایی نیست  ، بلکه به مفهوم برجسته کردن امکاناتی است که از شرایط خاص پروسه ساخت در ایران بیرون آمده و بعضا به عنوان نقطه ضعف عنوان میشود.

در پروژه خانه تقریب، مصالح طبیعی به همان واریاسونی که در طبیعت وجود دارند شکل میگیرند و از تحمیل نظم دقیق هندسی به مصالح طبیعی عمدا” اجتناب شده است. پروسه برش و شکل دادن به این ماتریال ها تا زمانی که در بخش های مختلف پروژه نصب میشوند توسط نیروی انسانی و با ارزشگذاری خطای دست انسان انجام میشود. قطعات چوب نما با اندازه های تقریبی و آزادی نسبی کارگران در نحوه برش قطعات، برش داده میشوند. نتیجه قطعاتی از چوب هستند که از یک خانواده و با یکدیگر مشابه اند، اما به لحاظ هندسی دقیقا مساوی نبوده و تکرار ناپذیرند. خاصیتی شبیه به تشابه تقریبی شکل میوه های یک درخت در طبیعت.