جوانان خانواده، این ساختمان را برای مهمانی‌های آخر هفته خود می‌خواستند و والدین‌شان برای بازیافتن آرامش از دست رفته در شهر. بازی با خواست‌های این دو نسل و دیگر دوگانه‌هایی نظیر وضع موجود، الحاقی، پلاستیک، راست‌گوشه و زبر، صیقلی، باعث شکل‌گیری شخصیت فضایی پروژه شد.

باغ‌های محمدشهر کرج در قسمتی که ساختمان ما در آن قرار دارد، تنها چند کوچه کوتاه با شهر فاصله دارد، فاصله‌ای که به سرعت در حال کم‌ شدن است و ساخت‌ و سازهای چندطبقه شهری _به رغم منع قانونی_ به سرعت، در حال نفوذ به منطقه باغات هستند. از آنجا که ویلای امیر نمی‌خواست شریک توسعه حریصانه ساخت‌وسازهای چند طبقه اطراف باشد، توسعه ساختمان (قسمت خصوصی ویلا) به صورت افقی و با اضافه کردن حجمی الحاقی در پشت ساختمان اصلی انجام شد که با پلی شیشه‌ای به حجم اصلی متصل می‌شود.

ماهیت خمیری کاهگل امکان یکی‌کردن شکستگی‌های نامطلوب حجم موجود را به ما داد و توانست همچون لفافی آشنا و دوست‌داشتنی، به دور ساختمان و داخلش بچرخد و زاویه‌های ناخواسته موجود را نرم و حجم را یگانه و یکپارچه کند؛ کل حجم به ساختمانی کاهگلی تبدیل شد که حجمی سفید به آن متصل شده است.

ماهیت فرم حجم جدید:

حجم جدید بر خلاف قسمت کاهگلی که روی زمین نشسته، از زمین فاصله گرفت تا به وسیله کف‌های شیشه‌ای و آبی که در کنار و زیر آن روان است، نوری لرزان را از چیدمان کاسه‌های روی زمین بر خواب‌هایشان بتاباند. دو درخت خشکیده از این باغ و از باغی آن‌سوتر در شکاف بین دو حجم آرام گرفتند تا از این پس، نقشی دیگرگونه را در این محیط بازی کنند.

ساختمان قبل از بازسازی، از لحاظ کیفیت معماری و مسائل فنی در سطح پایینی قرار داشت و در جریان بازسازی، سازماندهی داخلی آن به کلی عوض شد: جای آشپزخانه تغییر کرد، تنها اتاق خواب موجود به اضافه دو اتاق خواب جدید، به بیرون از محدوده قبلی ساختمان منتقل شدند، سازه تقویت و بعضی ستون‌ها حذف و ستون‌های جدیدی اضافه شد و سیستم تاسیساتی فن‌کویل، مینی‌چیلر و موتورخانه (در بیرون محدوده ساختمان و به صورت دفنی) افزوده شد.