پروژه در مسیر ورودی غربی شیراز قرار دارد و کشیدگی ساختمان در امتداد بلوار اصلی است. مسئله اصلی برای ما، نحوه مواجه افراد پیاده در قسمت پایین و  سواره ها در قسمت بالا با فرم بود. استراتژی اتخاذ شده با توجه به عملکرد متفاوت در طبقه همکف (تجاری) با بقیه طبقات (مسکونی)، این بود که پایین فرم در سطحی که با پیاده ها و عابرین در ارتباط تنگاتنگ می باشد، به لحاظ شکلی و رنگ خنثی عمل کرده و از شلوغی محیط کم کند تا بتواند به اتصال بدنه تجاری به فضای شهری کمک کند .در طبقات بالا با توجه به زاویه دید و حرکت سواره ها، زبان متفاوت تری نسبت به پایین فرم انتخاب شده است.

موضوع دیگر، کنترل نور مزاحم غرب بر روی بدنه اصلی بود که بدین منظور تیغه‌های عمودی در نظر گرفته شد. با توجه به اولویت نورگیری پنجره‌ها از سمت جنوب، تیغه ‌ها رو به سمت جنوب زاویه گرفتند . بنابراین تیغه‌ها به صورت ریتم‌دار بر روی نمای اصلی شکل گرفتند تا به نمای اصلی و رو به شهر حرکت و پویایی ‌دهد. کف تراس های رو به خیابان اصلی در هر طبقه همچون پودهایی از میان تارهای عمودی نما عبور می‌کند و به بافت نما انسجام می‌بخشد. علاوه بر این با توجه به اینکه پروژه از بیرون از جهات مختلفی دیده خواهد شد، طراحی یکپارچه جداره ها با یکدیگر برای ما مهم بود. ضلعی که در پخ قرار داشت نیز با تیغه ها در یک راستا قرار گرفته و از دید مخاطبان سواره‌ای که (از سمت چپ) به پروژه دید داشتند، نمای ضلع پخ و نمای اصلی به صورت یکپارچه و متحد با یکدیگر دیده می‌شود.

مسئله کنترل  نور و دید نامناسب، در جهات دیگر نما به شکل دیگری حل شده است. در نمای شمال غربی و جنوب شرقی نماهای یکپارچه ای از مدول مجوف بتنی طراحی شده اند. نما در عین برخورداری از یک بافت متخلخل، در کلیت ساده دیده می شود تا اجازه دهد توجه روی نمای اصلی حفظ شود. در این پروژه بیشتر به یک بافت مجوف با قاب مربعی و سطح دید بالاتری نیاز بود و با این دغدغه، طراحی مدول‌های بتنی را شروع کردیم. مدول ‌های مربعی قابلیت گسترش از جهات مختلف را دارند و می توانند در عین حفظ بافت برجسته روی نما، به صورت توپر یا توخالی استفاده شوند.