این پروژه در زمینی قرار می گرفت که از سمت ورودی زمینی تودلی به حساب می آمد و در گودی می نشست اما از سمت پشت به محوطه گسترده که قبلا بستر رودخانه بود مشرف بود. (دیاگرام شماره ۱)
سوال پروژه که چگونه می توان به این مسئله متناقض پرداخت که پروژه در عین حال که در گودی قرار گرفته، بتواند خود را بنمایاند و در بین مابقی پروژه ها گم نشود و شخصیت خود را داشته باشد و همچنین مانع اشراف همسایگان بلند قدش بر فضاهای خصوصی و حیاطش بشود.

این کار با ایجاد فرمی (V) شکل در پلان انجام شد به این صورت که حیاط مشرف به بستر رودخانه در میان یال های (V) قرار می گرفت. (دیاگرام شماره ۲)
و با اغراق فرم (V) در مقطع پروژه که یاداور فرم سقف های شیبدار شمال و شله های تفریحی است.(دیاگرام شماره ۳)، پروژه توانست گودی زمین را جبران کند و به اندازه ی همسایگان قد بکشد. (دیاگرام شماره ۴).

مطالعه بر روی انواع سقف های شیبدار و کلیشه زدایی از تیپ های شناخته  شده ای مثل “شله” و ترکیب آن با فضای داخلی و دیوارهای منحنی شکل داخل پروژه از چالش های این پروژه بود که فضای های متنوع و پر از انقباض و انبساط را برای پروژه  به ارمغان آورد. سازه پروژه منطبق بر اسکلت بندی قوس های سقف بود و از کاذب کاری های مرسوم فاصله گرفته شد. (دیاگرام شماره ۵). قطاع های ذورنقه ای سقف و زیرسازی های آن تک تک طراحی و ترسیم شدند تا دقیق بر روی پروژه بنشیند. (دیاگرام شماره ۶)