شرکت همیاب 24 فعالیت خود را در زمینه‌ی ردیابی موبایل‌های سرقتی از سال 1395 در ‌شهرستان نیشابور آغاز کرد و امروز با بیش از یکصد کارمند، یکی از استارت‌آپ‌های موفق با دایره‌ی فعالیت در کل کشور است.
با توجه به زمینه‌ی فعالیت این شرکت، حجم استرس کارمندان چندین برابر بیشتر از حد معمول بود که موجب کاهش راندمان پرسنل می‌شد. از طرفی زمینه‌ی فعالیت این شرکت ایجاب می‌کرد که بخش‌های مختلف در طول روز تعامل مدام و جلسات متعددی را با یکدیگر داشته باشند.
بنابراین مبانی طراحی پروژه بر دو اصل استوار شد:

1- چگونه از حجم استرس کارمندان کاسته و راندمان مجموعه را بالا ببریم؟
2- چطور تعامل را در وقت اداری و در اوقات استراحت بین کلیه‌ی بخش‌ها (مدیریت، پشتیبانی، تولید محتوا، برنامه‌نویسی، حسابداری) و اعضا برقرار کنیم، طوری که حریم خصوصی هر بخش حفظ شود؟

در ابتدا مجموعه را یک جامعه در نظر گرفتیم که از چند خانواده (بخش‌های مختلف) تشکیل شده که برای رسیدن به هدفی مشترک نیاز به فعالیت و تعامل مدام دارند، سپس روی رفع نیازهای فردی تمرکز کردیم: طبق هرم مازلو (سلسله‌مراتب نیازهای انسانی) افراد برای رشد فردیت و تاثیرگذاری هرچه بیش‌تر در جامعه و رضایت از خود، به حس امنیت، روابط اجتماعی و تعلق در کنار رفع نیازهای زیستی احتیاج دارند. توجه به این موارد در جامعه‌ی کوچک‌ همیاب ‌24 عامل مهمی برای پاسخ‌گویی به سوالاتمان شد:
از همین‌ رو برای ایجاد احساس امنیت در افراد باید از یک ریشه‌ی مشترک جمعی استفاده می‌کردیم، همانند زنده کردن خاطرات کودکی که گاها با قرارگیری در فضاها و مکان‌های آشنا چون خانه‌ی پدری یا بافت تاریخی تداعی می‌شوند. استفاده از الگوی خانه‌های ایرانی با حیاط مرکزی از اینجا نشات می‌گیرد. خانه‌هایی که با حفظ حریم خصوصی، گاها چندین خانوار را در دل خود جای می‌داد و پاسخگوی تعاملات‌شان بوده است.

در این پروژه حیاط مرکزی نقطه‌ی عطف، قلب ساختمان و وحدت‌دهنده‌ی فضاهای ماست؛ اتاق جلسات مشترک و کلیه‌ی فضاها در اطراف حیاط و در طبقات مختلف شکل گرفت که علاوه بر ارتباط و تعامل در هر طبقه، باعث شکل‌گیری یک ارتباط عمودی در پروژه شده است. سقف شیشه‌ای به منظور ایجاد تنوع نور و سایه در طول روز و ارتباط با فضای بیرون به کار گرفته شد. نسیم جنوبی به واسطه‌ی بازشوها در ساختمان جریان دارد همچنین از حیاط‌ها و تراس‌ها برای تعامل هر چه بیشتر کارمندان در سطوح مختلف ارتفاعی استفاده کردیم. آجر، رنگ فیروزه‌ای (به ‌عنوان نماد نیشابور) و قوس به عنوان تعریف‌کننده‌ی ورودی از دیگر شاخصه‌های این پروژه می‌باشند. در واقع ما به دنبال طراحی محل کاری بودیم برای زیستن؛ محلی امن و متعهد به معماری کم‌رنگ شده‌ی گذشته همراه با الگوهای امروزی به ساده‌ترین شکل ممکن و به دور از هرگونه پیچیدگی، فضایی خاطره‌انگیز و با اصالت که کار و زندگی چندین خانواده در آن جاری‌ باشد. این پروژه تلاشی است برای خارج شدن ساختمان از فرم‌های اداری مرسوم و نزدیکی به مکانی که در آن آرامش و حس تعلق حرف اول را می‌زند.