الگوی معماران نسل اول این است كه تا می‌توانند از خود اثر به جای بگذارند، نه اینكه ادامه‌دهنده آثار گذشتگان باشند. پروژه‌های شهرك‌سازی یا شهرك‌های مسكونی، ساختن دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و وزارتخانه‌ها در این دوره اهمیت دارد. عموم طرح‌های معماری در این دوره، در فضایی به زمین می‌نشینند، گو اینكه در جوار آن هیچ ساخت‌وسازی وجود ندارد. توجه به طراحی در بافت یا مجموعه‌ای كه از قبل شكل ‌گرفته است، و چگونگی تلفیق اثر معماری با ساختمان و بافت‌های همجوار آن، در این دوره برای معماران جذابیت ندارد. عموم طرح‌ها كشیده می‌شوند تا در زمین‌های بكری ساخته شوند و آن مكان را به فضای انسان‌ساخت بدل كنند؛ این نگاه غالب است.

شهرک اکباتان طوری طراحی شد که اگر یک خانم خانه‌دار می‌خواست خرید کند، نیاز نبود که سوار ماشین بشود و در ترافیک تهران بماند؛ حتی مدرسه را به گونه‌ای جانمایی کردم که بچه‌ها بتوانند بدون آنکه از خیابان عبور کنند، با عبور از فضای سبز به مدرسه بروند. اینها کارهایی بود که برای اولین بار در دنیا، در شهرک اکباتان انجام شد.

زنان نه به دلیل جنبه‌های مادرانه خود كه می‌دانند چگونه باید در فضای خانه، بخش‌های مختلف را كنار هم بچینند تا روابط خانواده در دل آن فضاها شكل بگیرد، بلكه اساسا می‌دانند چگونه باید فضایی را برای شكل‌گرفتن گفت‌وگو بسازند. من مطمئنم كه اگر زنان بیشتر طراحی كنند، حتما فضاهای بهتری، هم در خانه و هم در شهر خواهیم داشت. در این صورت، میزان فضاهای مردانه در شهر كمتر می‌شود، خشونت كمتر می‌شود، و از همه مهم‌تر، فضاهای امن شهری عمومی افزایش می‌یابد.

ورود به چنین پروژه‌هایی، همواره محل سوال است. و معمار را در یک دوراهی قرار می‌دهد. اینکه تا چه حد می‌توان تاثیرگذار بود، و مرز بین یک اثر معماری و یک ساختمان معمولی کجاست، و تا کجا باید در پروژه باقی ماند و کجا رهایش کرد. این‌ها سوالاتی است که مرتب تکرار می‌شوند. شک و تردید از آغاز تا پایان پروژه، با تو همراه است. من هنوز هم مطمئن نیستم که آیا ورود ما به این پروژه، درست بوده، و با وجود ناکام‌ماندن ایده اصلی، ادامه آن به صلاح بوده است یا خیر. در هر صورت، الان کار تمام شده و این حرف‌ها شاید بیهوده به نظر برسد. آنچه مهم است اینکه پلاسکو ساخته شد؛ کسبه به محل کارشان بازخواهند گشت و این بنا بار دیگر، زندگی تازه‌ای را آغاز خواهد کرد. زمان که بگذرد، بهتر می‌توان قضاوت کرد.

گروه معماری دوران تحول پس از روبه‌روشدن با یک سوال بزرگ، کار خود را آغاز کرد، و وقتی به این نتیجه رسید که هیچ منبع معتبری برای معماری دوران تحول در دو قرن گذشته، ارائه نشده است، یافته‌­های خود را به شکل مکتوباتی در اختیار علاقه‌مندان به تاریخ و معماری معاصر این سرزمین قرار داد. ابتدا می‌بایستی بسترها و زمینه‌­های تحول بررسی و نقش پیش‌قراولان در این بسترها ارائه می‌­شد تا پس از آن بتوان تاریخ تحلیلی معماری معاصر ایران را تدوین کرد.

آماده کردن فضای آموزشی رایگان برای معماران و طراحان جوان جزئی از مسئولیت اجتماعی آکادمی جوانان برای جوانان است. درباره مسئولیت اجتماعی باید به این نکته‌ مهم توجه کنیم که این موضوع تنها در حوزه کمک مستقیم نقدی یا کالایی نیست بلکه آموزش هم نوعی مسئولیت اجتماعی تلقی می‌شود که می‌تواند همدلی بین جامعه هدف و حتی افراد مختلف جامعه را به دنبال داشته باشد. اگر بتوانیم با فرهنگسازی، مسئولیت اجتماعی را در اولویت قرار دهیم، در حوزه‌ها مختلف بالاخص آموزشچ، عملکرد موفق‌تری خواهیم داشت.

موهای یکی در میان سفید و مشکی، با قدی بلند. اگرچه چند ساعت سخنرانی علمی را پشت سر گذاشته اما لبخند و صدای ملایمش نسبت به لحظات افتتاحیه و ابتدایی کنفرانس تغییری نکرده است. پس از صرف ناهار چند دقیقه‌ای وقت استاد سیدمحسن حبیبی را گرفتیم و چند سوال کوتاه درباره وضعیت فعلی معماری در ایران مطرح کردیم.

مسئله بیرونی در ویلا مسئله امنیت و سبک زندگی کارفرمایای پروژه که جز اقلیت های دینی است و عملا در یک نا امنی همیشگی به سر می برد و از ما طرحی را می خواهد که با خیال راحت آن را قفل و زنجیر کند و برود. اصلا با ایده های ما که استفاده از مناظر و طبیعت اطراف و چشم انداز بزرگ آن جا بود همگام نبود.

اریخ، زندگی، موجودیتمان و هر آنچه از جهان اطرافمان میدانیم و نمیدانیم، سرشار از ناگفته هاست. همواره گروهی از انسان ها با دلایل متعدد این فرصت را نمی یابند تا از دانسته هایشان بگویند و یا شاید بی هیچ دلیلی قصد بازگو کردن ندارند. بعضیها به عمل اعتقاد دارند؛ معتقدند هر آنچه می خواهید بدانید در عملکرد پیداست. در هر حرفه، شغل، مذهب و خلاصه در هر صنفی دانستن آنچه بر پیشینیان گذشته یک ضرورت است؛ معمارها و هنرمندها البته از آن صنفهایی هستند که ناگفته هایشان بیشتر از گفته هایشان است.

موضوع جهانی و اقلیمی بودن فعلا تقسیم درستی نیست. چون معماری واقعه ایست برای زندگیِ دسته ای از مردم که در يک محدوده جغرافیایی ساخته میشود حالا اگر روزی زندگی مردم جهانی شد خواه ناخواه معماریشان نیز جهانی خواهد بود.من فکر میکنم معماری با موضوع معماری در وحله اول دو چیز مشخص و روشنی از هم هستند یکی آن چیزی است که از میان قرون و اعسار دور دست نمودار میشود یا باز می ماند مثل آنچه که شاید سالهای آینده از ما خواهد ماند و یا آنچه که امروز برای ما مانده، از آنهایی که بیشتر از ما راجع به اين فن اطلاع داشتند و کار کرده اند.

قبل از هر چیز بایستی مسئله آموزش را مطرح کنم آموزش به نظر هر کس متفاوت است ولی به طور عموم عبارتست از انتقال مجموعه ای از فرهنگ که شخص را تبدیل به عنصر مفیدی برای ساخت حیات خویش و جامعه ای که در آن زندگی میکند می نماید. بدیهی است که روابط مشخص و ثابتی که در علوم مثبته وجود دارد نمی تواند در حیطه علوم انسانی خاصه هنرها صادق باشد چرا که هنر از یک سو به مسائل عینی و از سوی دیگر به ذهنیات و روح انسانی وابسته است که این دومی یا نامعین است و یا حداقل تا به امروز دقيقا شناخته نشده است.ر

روشنک طهرانی فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه طراحی داخلی از سال ۱۳۷۹ آغاز و سال ۱۳۸۴ «استودیو طراحی روشنک طهرانی» را تاسیس کرد و تا امروز تعداد زیادی پروژه مسکونی، تجاری، تفریحی، اداری را طراحی و اجرا کرده است.تمرکز بر محیط زیست، معماری داخلی انعطاف‌پذیر، توجه به سبک زندگی و استفاده درست از فناوری برای تیم استودیو روشنک طهرانی از اهمیت بالایی برخوردار است.

معماری امری بسیط نیست، یعنی از وجوه و لایه های متعددی تشکیل شده است و در عین حال، امری در هم تنیده و پیچیده است. می توانیم این طور بگوییم، اگر در جامعه ای معماری بخواهد شکوفا شود، فرهنگ، دانش، مدیریت و اقتصاد آن کشور نیز می بایست شکوفا باشد یک طرح معماری تا به اجرا برسد شاید صدها شغل را رونق ببخشد معماری یک اتفاق چند نظمی (Multi Discipline) است .

صارمی، معماری معاصر را، بیش از آنکه منتقدانه سرزنش کند، از آن بهره برداری می کند و ستایش هایش را بی پرده می گوید. او مکتب معماری مدرن را جدای از نهضت مدرنیته و مدرن طلبی نمیداند و پیش از آنکه از معماری مدرن معاصر و شکل گیری آن سخن گوید، ویژگی های مدرنیته را جستجو میکند و اصولاً تحولات و خواسته های معماری معاصر را در شرایط زمان خودش می نگرد تا امروز و از پس سالها وقایع اتفاقیه. بی پیرایه و متواضع از معماری می گوید و جانبداری خاصی از تفکر و یا مکتبی نمی کند،

استاد پیرنیا از نادر افرادی است که در چهل سال گذشته، سعی در شناخت و شناساندن معماری ایرانی نموده است. از محمد کریم پیرنیا کتب و مقالات بسیار در مورد سبک شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی بر جای مانده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او با رها کردن دانشکده و کسب دانش از پیرمردهای زنده‌ای که به قول خودش هریک به اندازه دانشگاهی، علم و هندسه و هنر داشتند، به نامی ماندگار در هنر معماری ایران تبدیل شد.

نیروهای دینامیک ومتحرگ دائما یک مرحله انتقالی را در فرهنگ و شخصیت تثبیت می نمایند . یکی از نیرو ها که در تغییر شکل جوامع امروزی نقش بازی میکند تکنولوژی « اتو میشن» است.( منظور سیستم بندی کردن عوامل ماشینی و کنترل آن از طریق رده بندی و غیره ...) فرض کنیم که نیرویی اثرش سیستم G را بسازد. حال برای ما به عنوان آرشتیکت این مطرح هست که سیستم G را در نظر بگیریم و جوابگوی آن باشیم. حالا اگر تكنیک مقداری از سنت ها را از بین می برد و طرز فکر مردم را عوض میکند .